نوعی اختلال که در آن تحمل شما نسبت به یک سری از صداهای خاص و دیگر چیزهای مرتبط با آنها کاهش می یابد.
گرچه این مورد هنوز به عنوان یک اختلال متمایز شناخته نمی شود ولی همچنان متخصصان و شنوایی شناسان آن را تشخیص می دهند و برای آن حتی درمان مناسب هم در نظر گرفته اند.
افرادی که مبتلا به این اختلال هستند در صورت شنیدن این صداها یک سری واکنش رایج مانند خشمگین شدن، افزایش ضربان قلب و یا خیره شدن به فرد یا وسیله ی تولید کننده ی صدا را از خود بروز می دهند.
از جمله صداهای رایجی که ممکن است برای این افراد آزاردهنده باشد می توان به: صدای نفس های عمیق و سنگین، تیک تیک ساعت، جویدن غذا، چکه کردن آب، تولید صدا با انگشتان با ضربه زدن به یک سطح، خش خش کاغذ یا پلاستیک و …
در یک سری از افراد مبتلا به این اختلال ممکن است صدای آزاردهنده فقط یک صدا باشد ولی در یک سری دیگر ممکن است چندین صدای آزاردهنده برای آنها وجود داشته باشد.
میسوفونیا (صدا بیزاری) چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟
طبق تحقیقات صورت گرفته میسوفونیامی تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد اما به نظر می رسد اتمال ابتلای خانم ها بیشتر از آقایان است و این اختلال اغلب در اوایل سنین نوجوانی بروز پیدا می کند.
علائم
علائم این اخلال در واقع به نحوه ی واکنش شما بستگی دارد و از جمله رایج ترین علائم آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- احساسی. این احساساتی که شما در زمان شنیدن این صداها تجربه می کنید ممکن است بسیار شدید یا طاقت فرسا باشد.برای بسیاری از افراد این احساسات به سرعت تشدید می شود و در واقع از صفر به صد می رسد. بدین معنی که این افراد در صورت شنیدن این صداها ممکن است به سرعت خشمگین شوند.
- بدن این افراد شروع به انجام فزآیندهای خود محافظتی می کند مانند افزایش ضربان قلب، گشاد شدن مردمک چشم و …
- رفتاری. اینها واکنش هایی هستند که نسبت به این صداهای آزار دهنده اتفاق می افتد و معمولا به صورت غریزی اتفاق می افتند و فرد کنترلی بر آن ندارد.
از جمله واکنش های احساسی در این افراد:
- خشم
- اضطراب
- انزجار
- تحریک
از جمله واکنش های بدن می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- افزایش فشارخون
- فشار یا سفتی قفسه سینه
- افزایش ضربان قلب
- عرق کردن و افزایش دمای بدن
واکنش های رفتاری می تواند شامل موارد زیر باشد:
- اجتناب از موقعیت هایی که ممکن است این صداها در آن شنیده شود.
- ترک کردن محل در صورت شنیدن صداهای آزاردهنده
- واکنش های کلامی یا صوتی مانند فریاد زدن
- اقدامات خشونت آمیز و یا غیر خشونت آمیز برای متوقف کردن صدا
شدت این علائم در هر فردی بسیار متفاوت است و در یک سری از افراد این علائم می تواند بسیار شدید و آزاردهنده باشد.
صداهای رایجی که می توانند منجر به ایجاد میسوفونیا شوند:
هر صدایی ممکن است باعث ایجاد میسوفونیا شود ولی از جمله رایج ترین صداهایی که می توانند منجر به ایجاد این صداها شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- صداهای خوردن و آشامیدن: جویدن، کوبیدن لب ها روی یک دیگر، بلع با صدای بلند، هورت کشیدن و …
- صداهای تنفسی: خروپف کردن، خرناس کشیدن، نفس های عمیق و سنگین
- صداهای فعالیت و حرکت: ضربه زدن با انگشتان دست یا پا، کلیک کردن بر یک قلم، تایپ کردن با صدای بلند، صدای ظروف، ساییدگی کفش، سوهان کشیدن ناخن
- صداهای دهان/ گلو: پاک کردن گلو، سرفه کردن، بوسیدن با صدای بلند
- دیگر صداها: تیک تیک ساعت، زنگ زدن تلفن، صدای حیوانات، خش خش کاغذ یا پلاستیک، صدای جیرجیرک
در برخی از افراد ممکن است یک سری از محرک های بینایی باعث آزار و اذیت آنها شود از جمله شایع ترین محرک ها:
- تکان دادن پاها
- مالیدن بینی
- چرخاندن مو یا قلم
- جویدن با دهان باز
علل
علل ابتلا به این اختلال هنوز به صورت دقیق مشخص نشده است با اینحال از جمله مواردی که ممکن است در ایجاد این اختلال تاثیر گذار باشد می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تفاوت در ساختار مغز
- سابقه ی خانوادگی
- شرایط دیگر
تفاوت ساختار مغز:
تحقیقات صورت گرفته در این زمینه نشان می دهد که به احتمال زیاد تفاوت های خاصی در ساختار و فعالیت مغز این افراد وجود دارد مانند:
- داشتن ارتباطات و فعالیت بیشتر در نواحی خاصی از مغز
- آسیب به مناطقی که وظیفه ی پردازش صداها و مدیریت احساست را به عهده دارند.
شرایط دیگر:
میسوفونیا در افراد مبتلا به بیماری های خاص مانند واگرایی عصبی، شرایط سلامت روان و شرایط یا علائم مرتبط با شنوایی بیشتر اتفاق می افتد. از جمله ی این شرایط می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی (ADHD)
- اختلال طیف اوتیسم
- سندرم تورت
- اختلال افسردگی اساسی (MDD)
- اختلال شخصیت مرزی (BPD)
- اختلال وسواس اجباری (OCD)
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
شرایط یا علائم مرتبط با شنوایی:
- کم شنوایی
- وزوز گوش
- هایپراکوزیس
سابقه ی خانوادگی یا ژنتیک:
شواهدی مبنی بر اینکه سابقه ی خانوادگی یا ژنتیک روی ابتلا به این بیماری تاثیر گذار است وجود دارد گرچه در این زمینه باید تحقیقات بیشتری صورت بگیرد.
تشخیص
راه اصلی تشخیص این اختلال تاریخچه گیری دقیق در این افراد است و علاوه بر این انجام تست های شنوایی مناسب با وضعیت شما هم توصیه می شود.
برای تشخیص باید به روانپزشکان، شنوایی شناسان، متخصصین مغز و اعصاب و متخصصین گوش و حلق و بینی مراجعه کنند.
درمان
در حالی که میسوفونیا یک وضعیت رسمی شناخته شد نیست، این بدان معنا نیست که اثرات ناشی از آن قابل درمان نیست.
با توجه به اینکه درمان های سلامت روان نمی توانند شرایطی مانند میسوفونیا را درمان کنند ولی می توانند در موارد زیر به شما کمک کنند:
- شناسایی محرک ها
- یافتن راه هایی برای به حداقل رساندن یا جلوگیری از این صداهای آزاردهنده
- توسعه ی راهبردها و تکنیک های مقابله ای برای جلوگیری از واکنش های شدید به این محرک ها
- کاهش حساسیت شما به محرک های موجود
- انتخاب محل هایی در فضای عمومی که احتمال شنیده شدن این صداها درر آن کمتر باشد.
از جمله راه حل های دیگری که در درمان میسوفونیا ممکن است موثر باشد می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- گوش گیر برای حذف نویز
- ایرپلاگ یا هدفون برای حذف نویز
- گوش دادن به صداهای دیگر برای برداشتن تمرکز از روی صداهای آزاردهنده
- گوش دادن به صداهای نویزی مانند نویز سفید، صورتی و …
مراجعه به مشاوری که در این حیطه تبحر دارد نیز می تواند بسیار کمک کننده باشد برای مثال ممکن است که مشاور برای شما روش درمان شناختی- رفتاری را در نظر بگیرد تا شما افکار و واکنش های ناخواسته ی خود را مدنظر قرار دهید و شروع به اصلاح آنها کنید. این نوع از درمان می تواند به شما کمک کند تا احساسات و واکنش های فیزیکی ناشی از تحریک را مدیریت و کنترل کنید.
گفتن این حرف که <به صداهای آزادهنده توجه نکن> به افرادی که مبتلا به میسوفونیا هستند مانند این است که به یک فردی که افسردگی دارد بگویید از آن وضعیت خارج شود بنابراین نباید همچین توقعی را از این افراد داشت.
پیشگیری
چون میسوفونیا به صورت غیرقابل پیش بینی اتفاق می افتد بنابراین هیچ راه و روشی برای پیشگیری از ابتلا به این اختلال تا به حال کشف و معرفی نشده است.
سوالات متداول
در صورتی که به این اختلال مبتلا شویم چه انتظاری می توانیم داشته باشیم؟
وقتی میسوفونیا خفیف باشد ممکن است چیزی جز یک نگرانی جزئی نباشد و علائم آن در این زمان قابل کنترل است در موارد شدیدتر، واکنش های عاطفی و بدنی می تواند بسیار شدید و طاقت فرسا باشد در این زمان ممکن است کنترل احساسات و رفتارها بسیار سخت و یا حتی غیرممکن باشد.
میسوفونیا چقدر طول می کشد؟
طبق تحقیقات صورت گرفته در این زمینه میسوفونیا یک بیماری مادام العمر است گرچه برای این مورد باید تحقیقات بیشتری صورت بگیرد.
چشم انداز این وضعیت چیست؟
میسوفونیا مستقیما خطرناک و تهدیدکننده نیست. با این حال می تواند بر سلامت روان فرد تاثیر بگذارد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
میسوفونیا ممکن است ناخوشایند یا آزاردهنده باشد اما در اکثر مواقع آنقدر شدید نیست که زندگی فرد را مختل کند اما در صورتی که علائم شما آنقدر شدید است ه زندگیتان مختل کرده است باید به یک متخصص گوش و حلق و بینی، مغز و اعصاب، شنوایی شناس و یا روانپزشک مراجعه کنید.
آیا میسوفونیا نوعی اضطراب است؟
خیر، اضطراب و میسوفونیا از یکدیگر جدا هستند با این حال بین این دو مرد ارتباط جدایی ناپذیری وجود دارد.
آیا بین وزوز گوش و میسوفونیا ارتباطی وجود دارد؟
در واقع شباهت هایی بین میسوفونیا و وزوز گوش وجود دارد. در نتیجه برخی از محققان به این نتیجه رسیده اند که میسوفونیا با ارتباط بیش از حد بین سیستم شنوایی و بخش لیمبیک مغز در ارتباط است.
آیا میسوفونیا با اختلال طیف اوتیسم در ارتباط است؟
از آنجایی که برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است با تحریک حسی، به خصوص صداهای بلند، زمان سختی را بگذرانند، یک سری احتمالات وجود دارد که این دو باهم ارتباط دارند گرچه باید تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت بگیرد.
بدون دیدگاه