کم شنوایی و فراموشی ؛ صدا قدرت تحریک مغز را دارد به همین دلیل است که کم شنوایی می تواند تأثیر عمیقی بر سلامتی داشته باشد به ویژه در افراد مسن. عده زیادی از افراد به ویژه سالمندان از اختلال شنوایی رنج می برند که ممکن است بر ارتباطات روزانه تأثیر بگذارد. کاهش شنوایی می تواند با کاهش عملکرد شناختی همراه باشد.
کم شنوایی و فراموشی (دمانس) با افزایش سن شایع تر می شوند. تحقیقات نشان می دهد که این یک رویداد تصادفی نیست. این دو مشکل به هم پیوند خورده اند. دانشمندان شواهدی پیدا کرده اند که نشان می دهد مشکل شنوایی، شما را در معرض ابتلا به دمانس قرار می دهد یعنی وضعیتی که با از دست دادن حافظه و مشکل در تفکر، حل مسئله و سایر کارهای ذهنی مشخص می شود. این بدان معنا نیست که افراد مبتلا به کم شنوایی حتما دارای زوال عقل هستند، بلکه به این معنی است که احتمال این مشکل بیشتر خواهد بود. دمانس می تواند به دلایل مختلفی از جمله شرایط عروقی، عصبی و سیستم عصبی ایمنی ایجاد شود. هر کدام از این موارد تأثیر متفاوتی بر مغز دارند.
مطالعات به طور کلی 3 چیز را نشان می دهند:
دمانس در افراد مبتلا به کم شنوایی درمان نشده، بیشتر است.
احتمال بروز مشکلات شناختی (از جمله اختلال حافظه) در بیمارانی با کم شنوایی درمان نشده نسبت به همسالان شنوای آنها بیشتر است.
بیمارانی که کم شنوایی درمان نشده دارند نسبت به افراد شنوا، بیشتر در مورد حافظه شان نگران هستند.
چه ارتباطی بین کم شنوایی و فراموشی وجود دارد؟
دانشمندان دریافته اند که به نظر می رسد شانس فرد برای دمانس، بیشتر از مشکلات شنوایی باشد. در یک مطالعه، کم شنوایی خفیف، متوسط و شدید شانس ابتلا به زوال عقل را 2 ، 3 و 5 برابر (در 10 سال بعد) افزایش داده بودند. به نظر می رسد دمانس در کم شنوایان سریعتر اتفاق می افتد. مطالعات روی افراد مسن که برخی از شنوایی خود را از دست داده بودند نشان داد که به طور متوسط 30 تا 40 درصد سریعتر دچار افت ذهنی می شوند.
محققان به طور قطع نمی دانند که این دو حالت چگونه به هم مرتبط هستند. اما می گویند که سه چیز ممکن است دخیل باشد:
افراد مبتلا به کم شنوایی تمایل به انزوا دارند زیرا مشارکت در مکالمات یا معاشرت با دیگران هنگامی که نمی توانید بشنوید بسیار دشوار است. برخی تحقیقات ارتباط بین احساس تنهایی یا انزوا و زوال عقل را نشان داده اند. بنابراین کم شنوایی ممکن است باعث افت ذهنی سریعتر از حالتی شود که کم شنوایی وجود نداشت.
اگر خوب نمی شنوید، مغز شما باید بیشتر برای پردازش صدا کار کند(افزایش بار شناختی). این کار ممکن است منابعی را که می تواند برای سایر فعالیت های مهم استفاده کند، از بین ببرد. در واقع مغز ما دارای توانایی پردازش معینی است و اگر تعداد تکالیف آن بیشتر شود، نمی تواند انرژی لازم برای همه را اختصاص دهد.
اگر گوش های شما دیگر نتوانند به اندازه قبل صداها را بشنوند، اعصاب شنوایی شما سیگنال های کمتری به مغز ارسال می کند. در نتیجه مغز دچار محرومیت شده و از بین می رود.
این احتمال نیز وجود دارد که ترکیبی از هر سه مورد فوق عامل بروز این مشکل باشند.
بدون دیدگاه