افت شنوایی شغلی

افت شنوایی شغلی


هنگامی که افراد در معرض سطوح بالای سر و صدا در محل کار هستند، می تواند منجر به آسیب دائمی شنوایی شود (افت شنوایی شغلی). این آسیب می تواند باعث ضعف شنوایی (کاهش شنوایی عمومی) و همچنین وضعیتی شود که به آن وزوز گوش می گویند خود را به صورت زنگ زدن مداوم در گوش نشان می دهد. کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا به عنوان یک بیماری شغلی قابل توجه معرفی شده است و عده زیادی در محل کار از ناشنوایی، وزوز گوش یا سایر بیماری های گوش ناشی از قرار گرفتن بیش از حد در سر و صدا رنج می برند.

ویژگی های افت شنوایی شغلی

این افت شنوایی دو طرفه و متقارن است حتی اگر قرارگیری در معرض عامل، نامتقارن بوده باشد. در فرکانسهای بالاتر (3 تا 6 کیلوهرتز) شروع می شود و در آن فرکانسها بدتر از 250 هرتز تا 2 کیلوهرتز است. 15 سال اول قرار گرفتن در معرض نویز باعث تغییرات سریع شنوایی می شود و سپس به سرعت پایداری میرسد. بعدها که سر و صدا متوقف می شود، افت شنوایی مربوط به مواجهه با سر و صدای قبلی نیز متوقف می شود اگرچه به دلایل دیگر ممکن است شنوایی بدتر شود.

چه چیزی باعث افت شنوایی شغلی می شود؟

این افت شنوایی زمانی رخ می دهد که کارگران در معرض سر و صدای زیاد یا مواد شیمیایی اتوتوکسیک (موادی که برای گوش سمی است) قرار بگیرند. هنگامی که صدای محیط به سطح 85 دسیبل یا بیشتر برسد یا اگر شخص مجبور باشد برای ارتباط با دیگرانی که در فاصله نزدیک هستند(90 سانتی متری)، صدای خود را بلند کند، یعنی در آن محیط صداها در سطح خطرناک قرار دارند.

مقررات کنترل سر و صدا در کار( سال 2005) وظیفه کلی را بر عهده کارفرمایان می گذارد تا خطر آسیب شنوایی را به پایین ترین سطح منطقی کاهش دهند. میزان صدا با دسیبل(A) اندازه گیری می شود که نشان دهنده توانایی طبیعی گوش برای شنیدن صداها در فرکانس های مختلف است. میزان مواجهه با نویز بر اساس میزان متوسط ​​سر و صدای روزانه 8 ساعته ارزیابی می شود.

در صورتی که سطح مواجهه روزانه به احتمال زیاد از 80دسیبل(A) تجاوز کند، کارفرما موظف است اقدامات خاصی مانند ارائه محفاظ شنوایی، اطلاعات، آموزش و… را انجام دهد. این حالت به عنوان پایین ترین سطح عملکرد شناخته می شود. هنگامی که متوسط ​​میزان قرار گرفتن در معرض صدا به صورت روزانه به احتمال زیاد از 85 دسی بل (A) بیشتر باشد، سطح اقدامات مدیریتی بیشتری مورد نیاز است، از جمله کنترل سر و صدا در منبع تولید صوت و تعیین مناطق حفاظت از شنوایی که در آن استفاده از محافظ گوش اجباری است. همچنین محدودیت اضافی 87 دسی بل (A) وجود دارد که نباید از آن بیشتر شود.

مواد شیمیایی اتوتوکسیک می توانند باعث ایجاد کم شنوایی شغلی شوند، گوش را بیشتر مستعد اثرات مخرب سر و صدای خطرناک قرار می دهند و یا هر دو کار را می کنند. مواد شیمیایی اتوتوکسیک (و نمونه ها) عبارتند از:

  • حلالها (مانند استایرن، تری کلرواتیلن، تولوئن)
  • فلزات و ترکیبات ( مانند ترکیبات جیوه، سرب، ترکیبات آلی قلع)
  • خفه کننده ها (مانند مونوکسید کربن، سیانید هیدروژن)
  • نیتریل ها (مانند 3-بوتننیتریل، سیس-2-پنتنیتریل، آکریلونیتریل)
  • داروهای خاص (مانند داروهای خاص ضد سرطانی)

پیشگیری

  • ابتدا دریابید که آیا سر و صدا در محیط کار شما خطرناک است یا خیر.
  • قرار گرفتن در معرض سر و صدا را کاهش دهید.
  • از فعالیت های پر سر و صدا اجتناب کنید.
  • کاهش سر و صدا در منبع نویز. از تجهیزات کم صدا استفاده کنید و تجهیزات را به خوبی نگهداری و روغن کاری کنید.
  • منبع نویز را محصور کنید یا یک مانع بین خود و منبع ایجاد کنید.
  • فاصله بین خود و منبع سر و صدا را افزایش دهید.
  • زمان خود را در مناطق پر سر و صدا کاهش دهید.
  • همیشه در نواحی پر سر و صدا از محافظ شنوایی استفاده کنید و آنها را به درستی وارد کنید.
  • اگر به موسیقی یا چیز دیگری گوش می دهید، میزان صدا را در سطح ایمن نگه دارید و فقط در مناطقی که سر و صدا ندارند گوش دهید.
  • کاهش یا توقف قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی که ممکن است به شنوایی شما آسیب برساند:
  • از مواد شیمیایی کمتر سمی یا غیر سمی استفاده کنید.
  • دستکش، آستین بلند و محافظ چشم بپوشید.
  • در صورت لزوم از ماسک تنفسی یا سایر تجهیزات حفاظتی استفاده کنید.
  • تمام دستورالعمل های ایمنی شیمیایی را بخوانید و رعایت کنید.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *