تشخیص سکته گوش؛ کم شنوایی ناگهانی یا سکته گوش به معنی از دست دادن شنوایی در مدت زمان کم است. در بسیاری از موراد علت این اختلال مشخص نیست اما برخی موارد را به عنوان علل احتمالی معرفی کرده اند از جمله عفونت های باکتریایی و ویروسی، ضربه و تروما، مصرف برخی داروهای اتوتوکسیک، بیماری ای خودایمنی، اختلالات گردش خون و… .
تشخیص سکته گوش
اگر علائم سکته گوش دارید، پزشک باید احتمال کم شنوایی انتقالی را رد کند (از دست دادن شنوایی به دلیل انسداد در گوش، مانند مایع یا تجمع جرم گوش). برای سکته گوش بدون علت واضح و قابل شناسایی پس از معاینه، پزشک شما باید آزمایشی به نام ادیومتری تون خالص را ظرف چند روز پس از شروع علائم انجام دهد تا هرگونه کم شنوایی حسی عصبی را شناسایی کند. با شنوایی سنجی تون خالص، پزشک شما می تواند اندازه گیری کند که فرکانس ها یا زیر و بم صداهای مختلف چقدر به بلندی نیاز دارند. این تست در کلینیک های شنوایی انجام می شود. فرد داخل اتاقک عایق صدا قرار گرفته و از طریق هدفون این تون های خالص را می شنود و پاسخ می دهد. بدین ترتیب آستانه های شنوایی تعیین می گردند.
وقتی آستانه های شنوایی ثبت شد، یکی از نشانه های سکته گوش می تواند از دست دادن حداقل 30 دسی بل (دسی بل معیاری برای سنجش شدت صدا) در سه فرکانس متصل در عرض 72 ساعت باشد. برای مثال، این افت شنوایی باعث می شود که گفتار مکالمه مانند زمزمه به نظر برسد. بیماران ممکن است تغییرات ظریف تر و ناگهانی در شنوایی خود داشته باشند و ممکن است با آزمایش های دیگر تشخیص داده شوند. اگر سکته گوش در شما تشخیص داده شود، احتمالا پزشک آزمایش‌های اضافی را برای تعیین علت زمینه‌ای برای سکته گوش شما تجویز می‌کند. این آزمایشات ممکن است شامل آزمایش خون، تصویربرداری (معمولا تصویربرداری تشدید مغناطیسی یا MRI) و تست تعادل باشد.
بدون دیدگاه