تشخیص بیماری منییر توسط پزشک متخصص گوش و حلق و بینی صورت می گیرد. ابتدا برای تشخیص این بیماری پزشک متخصص گوش و حلق و بینی تاریخچهگیری کامل و دقیقی انجام میدهد.
علائم بیماری منییر
- دورههای مختلف سرگیجه که حداقل بین 20 دقیقه تا مدت زمان بیشتری به طول میانجامد.
- کمشنوایی که در ارزیابیهای شنوایی تشخیص داده میشود.
- وزوز و احساس پری در گوش.
- رد کردن سایر پاتولوژیهای این مشکلات.
مجموعه آزمونهای مورد نیاز جهت تشخیص بیماری منییر
ارزیابی شنوایی:
طی این تستها مشخص میشود که حساسیت شنوایی فرد در فرکانسهای مختلف به چه صورت است و کمترین سطح صدایی که فرد میشنود تشخیص داده میشود.
افراد مبتلا به بیماری منییر نسبت به افراد نرمال معمولاً یک کمشنوایی در فرکانسهای بم نشان میدهند.
تستهای تعادلی:
بین دورههای مختلف سرگیجه، معمولاً در بیشتر افراد مبتلا به منییر حس تعادلی به حالت نرمال خود برمیگردد. امّا میتواند عوارض تعادلی پایداری را ایجاد کند.
تستهایی که عملکرد گوش داخلی را در این زمینه بررسی میکنند شامل موارد زیر است:
- مجموعه تست VNG: عملکرد گوش داخلی از طریق حرکات چشمی ارزیابی میشود.
- ROTATIONAL CHAIR: همانند تست VNG عملکرد تعادلی گوش داخلی از طریق حرکات چشمی بررسی میشود.
در این حالت بیمار روی یک صندلی چرخان که با کامپیوتر کنترل میشود مینشیند و با حرکات کنترل شده صندلی، گوش داخلی فرد تحریک میشود. - تست VEMP : این تست در مانیتورینگ و نه تشخیص بیماری منییر کمک کننده است.
در واقع این آزمون تغییرات اساسی که در گوش افراد مبتلا به منییر دیده میشود را بررسی میکند. - تست EcochG: این تست در تشخیص بیماری منییر بسیار کمک کننده خواهد بود.
این آزمون تولید غیر نرمال مایع گوش داخلی را به واسطهی ارائهی صدا به گوش ارزیابی میکند.
همچنین در صورت وجود علائم این بیماری، ممکن است نیاز به رد کردن وجود بعضی موقعیتهای خطرناک باشد که این کار از طریق تستهای MRI و CTSCAN انجام میشود.
تشخیص بیماری منییر توسط پزشک متخصص گوش و حلق و بینی و به واسطه ارزیابیهای شنوایی و تعادل و وضعیت بالینی بیمار صورت میپذیرد.
بدون دیدگاه