تشخیص گسیختگی استخوانچه ای

تشخیص گسیختگی استخوانچه ای


گسیختگی استخوانچه ای ؛ ترومای زنجیره استخوانی یکی از عوارض مکرر آسیب استخوان تمپورال است. ترومای جمجمه ناشی از ضربه به نواحی گیجگاهی، پریتال یا پس سری (با یا بدون شکستگی استخوان تمپورال) علت اصلی آسیب استخوانی است. سایر حالت های آسیب نادر است. آسیب استخوانی معمولا به صورت دررفتگی رخ می دهد. پنج نوع دررفتگی وجود دارد: جداسازی مفصل داخل استاپدیال، جداسازی مفصل داخل مالئولی، دررفتگی انکوس، دررفتگی کمپلکس مالئواینکودال و دررفتگی استاپدیووستیبولار. شکستگی استخوان چکشی، سندانی یا رکابی شایع نیست.

تشخیص گسیختگی استخوانچه ای

در بیماران مبتلا به گسیختگی استخوانچه ای به دنبال تروما، معمولا بررسی های اولیه برای رد آسیب بیشتر به سر انجام می شود. سی تی سر به طور معمول انجام می شود، و اگر شکستگی استخوان گیجگاهی وجود داشته باشد، مهم است که توجه داشته باشید که آیا کپسول محافظ گوش درگیر است یا خیر، زیرا این قابل اطمینان ترین پیش بینی کننده آسیب های زمینه ای در ناحیه میانی و داخلی گوش است.

تشخیص بالینی شکستگی استخوان تمپورال بر اساس ضربه به سر همراه با اتوره، هموتیمپانوم و فلج عصب صورت است.

CT با وضوح بالا روش انتخابی برای ارزیابی ترومای استخوانی است. معمولا یک CT برای تصویربرداری مناسب از استخوان‌ها کافی نیست، بنابراین باید سی تی اسکن استخوان تمپورال درخواست شود. با این حال، همه دررفتگی های زنجیره استخوانی در سی تی اسکن مشهود نیستند.

کاهش شنوایی انتقالی ممکن است در اثر خونریزی گوش میانی یا اختلال استخوانی ایجاد شود. در اکثر بیماران، خونریزی گوش میانی و کاهش شنوایی همراه در عرض چند هفته برطرف می شود. در تعداد کمی از بیماران، آسیب استخوانی علت کم شنوایی حل نشده است و ممکن است نیاز به مداخله جراحی داشته باشد.

بازسازی زنجیره استخوانچه‌ای در صورتی در نظر گرفته می‌شود که بیمار دچار افت شنوایی انتقالی بیش از 30 دسی‌بل (خفیف تا متوسط) باشد که شش ماه پس از تروما ادامه دارد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *