برخی از داروها می توانند به گوش آسیب برسانند و منجر به کاهش شنوایی، زنگ زدن در گوش یا اختلال در تعادل شوند. این داروها اتوتوکسیک در نظر گرفته می شوند.
پیشگیری از مسمومیت گوش
امروزه بیش از 200 داروی اتوتوکسیک شناخته شده (با و بدون نسخه) در بازار وجود دارد. شامل داروهایی که برای درمان عفونت های جدی، سرطان و بیماری های قلبی استفاده می شود.
مشکلات شنوایی و تعادل ناشی از این داروها گاهی اوقات با قطع دارو درمانی قابل برگشت است. اما گاهی اوقات آسیب دائمی است.
عوامل موثر بر سمیت گوش عبارتند از:
- دوز
- مدت زمان درمان
- نارسایی کلیوی همزمان
سرعت تزریق
- دوز عمر
مصرف همزمان با سایر داروهای دارای پتانسیل اتوتوکسیک
حساسیت ژنتیکی
هنگامی که پرده تمپان سوراخ شده است، نباید از داروهای اتوتوکسیک برای استعمال موضعی گوش استفاده کرد، زیرا ممکن است داروها در گوش داخلی منتشر شوند.
دوران بارداری
در دوران بارداری باید از مصرف آنتی بیوتیک های اتوتوکسیک اجتناب شود، زیرا می توانند به لابیرنت جنین آسیب برسانند.
اگر داروهای مؤثر دیگری در دسترس باشد، افراد مسن و افرادی که از قبل کم شنوایی دارند، نباید با داروهای اتوتوکسیک درمان شوند. باید از کمترین دوز مؤثر داروهای اتوتوکسیک استفاده کرد و سطوح آن به ویژه برای آمینوگلیکوزیدها (هر دو سطح اوج و پایین) باید به دقت کنترل شود.
در صورت امکان قبل از درمان با یک داروی اتوتوکسیک، شنوایی باید اندازه گیری شود و سپس در طول درمان کنترل شود.
علائم مسمومیت گوش
علائم هشدار دهنده قابل اعتمادی نیستند. خطر مسمومیت گوش با استفاده از داروهای متعدد با پتانسیل اتوتوکسیک و استفاده از داروهای اتوتوکسیک دفع شده از طریق کلیه در بیماران مبتلا به اختلال کلیوی افزایش می یابد.
در چنین مواردی، نظارت دقیق تر بر سطح دارو توصیه می شود.
در بیمارانی که دارای جهش های DNA میتوکندریایی هستند که مستعد مسمومیت آمینوگلیکوزید هستند، باید از آمینوگلیکوزیدها اجتناب شود.
بدون دیدگاه