رانندگی در یک دره، بلند شدن هواپیما، شنا کردن کاملا در زیر آب… همه این موارد می‌توانند ما را وادار کنند که به فشار گوش داخلی توجه کنیم. هنگامی که این فشار نمی تواند به روش طبیعی کاهش یابد، نتیجه آن کیپ شدن گوش است. احساس کیپی گوش (یا پری گوش)، گاهی اوقات با علائم دیگری از جمله خفه شدن شنوایی، وزوز گوش، سرگیجه، درد، حساسیت یا خارش، تب، و یا ترشح از گوش همراه است.
گوش داخلی توسط پرده گوش در یک طرف و شیپور استاش از طرف دیگر از محیط جدا می شود. خمیازه کشیدن، بلعیدن یا جویدن آدامس می تواند با باز کردن کوتاه شیپور استاش فشار داخل گوش را کاهش دهد و اجازه دهد فشار داخل گوش با بیرون یکسان شود. در بیشتر موارد، کیپی گوش ناشی از چیزی به سادگی احتقان ناشی از سرماخوردگی یا تب یونجه، عفونت خفیف یا حتی تجمع جرم گوش است. این علل رایج به راحتی قابل درمان هستند.
کیپی گوش
گاهی اوقات پری گوش نشانه ای است که باید برای یک علت زمینه ای خطرناک تر که باید به دنبال درمان پزشکی بود. این علل عبارتند از:
- اختلال شیپور استاش
- لابیرنتیت
- عفونت گوش میانی یا خارجی
- افت شنوایی ناگهانی
- کلستئاتوما
- نورومای اکوستیک
- هیدروپس اندولنفاتیک
- تجمع جرم گوش
- گسیختگی مجرای نیمدایره فوقانی
- سندرم تنسور تمپانی
دفعه بعد که روی تله اسکی می پرید، آدامس خود را فراموش نکنید. اگر این راه حل اثبات شده گوش های شما را بدون کیپی نگه نمی دارد، ممکن است چیزی بیشتر از شنیدن کاهش یافته و مکالمه ناخوشایند ناشی از آن در خطر باشد. بیشتر موارد پری گوش خود به خود برطرف می شود، حتی عفونت گوش دوران کودکی با آنتی بیوتیک درمان می شود. با این حال، اگر مورد پری گوش شما مداوم و همراه با سرگیجه، گیجی، درد یا تب باشد، احتمالا مشورت با پزشک ایده خوبی است.
بدون دیدگاه