سرگیجه مختص بزرگسالان و افراد سالمند نیست. تحقیقات نشان می دهد که حدود 5 تا 8 درصد از کودکان سرگیجه را تجربه می کنند. اگرچه این اعداد قابل توجه است، اما ممکن است این اعداد به طور کامل این جمعیت را نشان ندهند زیرا تعیین دقیق سرگیجه در کودکان می تواند دشوار باشد.
اغلب به دلیل نقص در گزارش علائم یا نسبت دادن اشتباه علائم به رفتار نادرست یا هماهنگی ضعیف بدنی، این موارد نادیده گرفته می شود.
شایع ترین اختلالات دهلیزی گزارش شده در کودکان شامل میگرن دهلیزی، سرگیجه حمله ای خوش خیم دوران کودکی، نوریت دهلیزی، سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم (BPPV) و اوتیت میانی است.
در میان نوجوانان، ما معمولا آسیب شناسی های شبیه به بزرگسالان، مانند بیماری منیر یا آسیب شناسی های غیر دهلیزی مانند ناهنجاری های قلبی را می بینیم.
دیدگاه سنتی نشان می دهد که کودکان کمتر از 6 سال ممکن است نتوانند آزمایش عملکرد چشم را که برای تعیین آنچه در گوش داخلی اتفاق می افتد انجام دهند.
تست VNG در کودکان
یکی از این تست ها ویدئونیستاگموگرافی (VNG) است که حرکات چشم را از طریق دوربین در زمانی که بیماران وظایف مختلف را انجام می دهند یا در معرض محرک های مختلف قرار می گیرند، ردیابی می کند.
این نگرانی وجود دارد که داده‌های به‌دست‌آمده از این آزمایش‌ها ممکن است با استفاده از پروتکل‌های بزرگسالان و مقادیر هنجاری مرتبط نباشد. با این حال، این آزمایش‌ها می‌توانند نتایج مفیدی را حتی در مورد کودکان کوچک‌تر ایجاد کنند، زیرا اکنون پروتکل‌های کودکان و داده‌های هنجاری را منتشر کرده اند.
هیچ بیماری برای ارزیابی دهلیزی خیلی جوان نیست. در صورت وجود هرگونه ظن منطقی به اختلال عملکرد دهلیزی، شنوایی شناسان می توانند و باید کودک را ارزیابی کنند. این امر به ویژه در کودکانی که خطر اختلال بالقوه دهلیزی برای آنها بیشتر از حد طبیعی است، اهمیت بالایی دارد.
بدون دیدگاه