کم شنوایی علائمی دارد از جمله ناتوانی در درک مکالمات در حضور نویز، نیاز به بالا بردن صدای تلویزیون و رادیو، درخواست مکرر از سایرین برای تکرار جملات شان و…. با اینحال برای تایید وجود کم شنوایی نیاز به یک سری آزمایشات است. آزمایشات برای تشخیص کم شنوایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- معاینه فیزیکی. پزشک به دنبال علل احتمالی کاهش شنوایی، مانند جرم گوش یا التهاب ناشی از عفونت، در گوش شما خواهد بود. پزشک شما همچنین به دنبال هر گونه دلایل ساختاری مشکلات شنوایی شما خواهد بود.
- آزمایشات غربالگری عمومی. پزشک شما ممکن است از تست زمزمه استفاده کند و از شما بخواهد که هر بار یک گوش را بپوشانید تا ببیند چقدر خوب کلماتی را که با صداهای مختلف گفته می شود می شنوید و چگونه به صداهای دیگر پاسخ می دهید. دقت این تست محدود است.
- تست های شنوایی مبتنی بر اپلیکیشن. برنامه‌های تلفن همراه در دسترس هستند که می‌توانید به تنهایی در تبلت تان برای بررسی کم‌شنوایی متوسط استفاده کنید.
- تست های دیاپازونی. دیاپازون ها سازهای فلزی دو شاخه ای هستند که در هنگام ضربه زدن صدا تولید می کنند. آزمایش های ساده با آن ها می تواند به پزشک شما کمک کند تا کم شنوایی را تشخیص دهد. این ارزیابی همچنین ممکن است نشان دهد که آسیب در کجای گوش شما رخ داده است.
- تست های شنوایی سنجی. در طول این آزمایش‌های دقیق‌تر که توسط شنوایی‌شناس انجام می‌شود، شما از گوشی‌های هدفون استفاده می‌کنید و صداها و کلماتی را که به هر گوش هدایت می‌شوند می‌شنوید. هر تن در سطوح ضعیف تکرار می شود تا آرام ترین صدایی را که می توانید بشنوید پیدا کنید. تست در اتاقک عایق صوت انجام می شود. ممکن است تست های گفتاری نیز انجام شود یعنی کلماتی که شنوایی شناس می گوید را باید تکرار کنید تا میزان درک کلمات تعیین گردد.
بدون دیدگاه