مسمومیت گوش اصطلاحی است که برای توصیف یک عارضه جانبی دارویی استفاده می شود که باعث آسیب به گوش داخلی یا عصب شنوایی و در نتیجه از دست دادن شنوایی، از دست دادن تعادل و گاهی اوقات ناشنوایی می شود.
تعدادی دارو وجود دارد که به درجات مختلف باعث مسمومیت گوش می شوند، از جمله داروهای شیمی درمانی، آسپرین و اریترومایسین.
تشخیص مسمومیت گوش
از آنجایی که افت شنوایی اتوتوکسیک گاهی اوقات غیرقابل برگشت است، باید قبل از اینکه شنوایی به میزان قابل توجهی آسیب ببیند، از آسیب گوش داخلی جلوگیری کرد.
برخی از پزشکان تلاش بیشتری برای نظارت بر کاهش شنوایی در افرادی که در معرض عوامل سمی پرخطر قرار دارند انجام می دهند.
مسمومیت گوش اغلب در مراحل اولیه نادیده گرفته می شود زیرا ممکن است با سایر بیماری ها اشتباه گرفته شود.
احساس پر شدن گوش ممکن است با یک آلرژی اشتباه گرفته شود، در حالی که سرگیجه یا سرگیجه ناگهانی را می توان به هر شرایطی از لابیرنتیت (التهاب گوش داخلی) تا افت فشار خون (فشار خون پایین) نسبت داد.
در افراد مسن علائم مسمومیت گوش ممکن است نادیده گرفته شود یا به سادگی به پیری نسبت داده شود.
تشخیص مسمومیت گوش بر اساس شرح حال، علائم و نتایج آزمایشات است.
آزمایش خاصی برای سمیت گوش وجود ندارد. این باعث می شود که سابقه مثبت قرار گرفتن در معرض اتوتوکسین برای تشخیص بسیار مهم باشد.
برخی از تست‌هایی که ممکن است برای تعیین میزان از دست دادن عملکرد شنوایی یا تعادل مورد استفاده قرار گیرند شامل:
تجهیزات تست رفلکس دهلیزی چشمی (VORTEQ)،
الکترونیستاگموگرافی (ENG)
پوسچروگرافی پویای کامپیوتری (CDP)
صندلی چرخشی (SHAT)
تکان دادن سر
الکتروکوکلوگرافی (EcoG)
پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR)
گسیل های صوتی گوش
شنوایی سنجی تون خالص
تشخیص گفتار
و بسیاری از آزمایشات دیگر که اغلب برای شناسایی و تعیین کمیت مشکلات گوش داخلی استفاده می شود.
بدون دیدگاه