ارزیابی هایپراکوزیس ؛ ارزیابی و تشخیص دقیق تا حدی به تفسیر شنوایی شناس از ارزیابی در زمینه تاریخچه پزشکی و اجتماعی فرد بستگی دارد.
سابقه یک مورد خاص برای هایپراکوزیس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مجموعه‌ای از نتایج سایر متخصصان در صورت وجود (مثلا ارزیابی روانپزشکی و ارزیابی آزمایشگاهی).
توصیف بیمار هایپراکوزیس و تظاهرات آن.
توصیف بیمار از تأثیر عملکردی یا تأثیر کیفیت زندگی هایپراکوزیس .
سابقه پزشکی، از جمله وضعیت سلامت عمومی.
فهرست داروها (نسخه ای، بدون نسخه، جایگزین و گیاهی).
وجود بیماری های همراه
تاریخچه قرار گرفتن در معرض نویز.
سابقه PTSD یا واکنش مبالغه آمیز مبهم.
نگرانی های شنوایی/ دهلیزی مرتبط مانند مشکلات تعادل و وزوز گوش.
سایر نگرانی های مرتبط مانند اضطراب، افسردگی، مشکل در تمرکز و درد.
ارزیابی هایپراکوزیس
ارزیابی شنوایی شناسی ممکن است به تشخیص افتراقی دقیق هایپراکوزیس کمک کند. آزمایشات شنوایی شناسی ممکن است توسط پزشک برای هر بیمار و نیازها و نگرانی های خاص آنها انتخاب شود. بیماران مبتلا به هایپراکیوزیس ممکن است در مواجهه با صداهای معمولی، درد و ناراحتی یا ترس را تجربه کنند و ممکن است آزمایش شنوایی شناسی استاندارد را تحمل نکنند.
هنگامی که بیماران با شکایات هایپراکوزیس و تعادل مراجعه می کنند، ممکن است آزمایش تعادل اضافی به ارزیابی جامع اضافه شود.
سطح ناراحتی بلندی صدا (LDL) / سطح صدای ناخوشایند (ULL)
سطح ناراحتی بلندی صدا (LDL) ممکن است با استفاده از انواع محرک های صوتی به دست آید. یک نتیجه غیرطبیعی LDL در مقایسه با نتایج LDL افراد بدون هایپراکوزیس، دامنه تحمل صدا کاهش یافته را نشان می دهد. ممکن است چندین بار انجام این اندازه گیری مفید باشد زیرا هایپراکوزیس در یک فرد ممکن است نوسان داشته باشد. برای برخی از بیماران، انجام آزمایش LDL ممکن است دشوار باشد. در نظر گرفتن این محدودیت و سایر محدودیت‌های آزمایش هنگام گنجاندن آزمایش LDL در ارزیابی مهم است.
بدون دیدگاه