ارزیابی وزوز ؛ وزوز گوش یک اختلال شایع با علل احتمالی زیادی است. اکثر موارد وزوز گوش ذهنی هستند، اما گاهی اوقات وزوز گوش توسط معاینه کننده شنیده می شود. مشکلات گوش، به ویژه کاهش شنوایی، شایع ترین علل وزوز ذهنی هستند. علل شایع کم شنوایی انتقالی شامل عفونت گوش خارجی، تجمع جرم و ترشح گوش میانی است. کاهش شنوایی حسی-عصبی ممکن است در اثر قرار گرفتن در معرض صدای بلند بیش از حد، پیرگوشی، داروهای اتوتوکسیک یا بیماری منیر ایجاد شود.
ارزیابی وزوز
همه بیماران مبتلا به وزوز گوش باید یک ارزیابی شنوایی سنجی انجام دهند، زیرا شکایت ذهنی معمولا با ویژگی های صوتی واقعی ارتباط ضعیفی دارد.
تست های تشخیصی ( ارزیابی وزوز ) باید شامل شنوایی سنجی ، تست تشخیص گفتار و تمپانومتری باشد. ادیوگرام رسمی پایه ای را ایجاد می کند که از طریق آن می توان آزمایش های تشخیصی پیشرفته تری را دنبال کرد. تست تون خالص در درجه اول عملکرد بخش محیطی دستگاه شنوایی را آزمایش می کند. صدا قبل از اینکه بتواند برای بیمار مفید باشد باید در سیستم عصبی مرکزی تفسیر شود. عملکرد ضعیف در تست گفتار معمولا منعکس کننده آسیب شناسی در سیستم عصبی مرکزی است. تمپانومتری به شناسایی عفونت های قبلی گوش میانی، تغییرات در سفتی پرده گوش ناشی از شیپور استاش یا میوکلونوس عضله رکابی یا عضلات کام کمک می کند.
سایر اندازه گیری های شنوایی وزوز گوش عبارتند از: تطابق فرکانس (تطبیق فرکانس وزوز با انواع محرک ها)، تطبیق بلندی صدا (تخمین بلندی وزوز با صدای تون خالص یا نویز)، حداقل سطح پوشش (آزمایشی که در آن میزان صدای مورد نیاز برای پوشاندن وزوز گوش ثبت می شود)، و مهار باقیمانده (دستیابی به کاهش یا عدم وجود وزوز گوش پس از قرار گرفتن در معرض تون پوشاننده در زیر و بمی و شدت وزوز). این اندازه‌گیری‌ها اطلاعاتی را در مورد اینکه آیا می‌توان وزوز گوش را با صدای خارجی پوشاند (یعنی ماسک درمانی) ارائه می‌دهد.
بدون دیدگاه