نوریت دهلیزی که با نام نورونیت دهلیزی نیز شناخته می شود، در اثر التهاب بخش دهلیزی عصب هشتم جمجمه ای ایجاد می شود. نوریت دهلیزی یک بیماری خوش خیم و خود محدود شونده در نظر گرفته می شود که به طور معمول چندین روز طول می کشد، اما ممکن است هفته ها تا ماه ها طول بکشد تا همه علائم دهلیزی به طور کامل برطرف شوند. نوریت دهلیزی یک تشخیص بالینی است و وظیفه پزشک است که این بیماری خوش خیم خود محدود شونده را از سایر علل مرکزی مانند سندرم های عروق مغزی که ممکن است سابقه مشابه و یافته های معاینه فیزیکی داشته باشند، متمایز کند.
در اکثر بیماران، تشخیص نوریت دهلیزی با مراجعه به پزشک متخصص وستیبولار امکان پذیر است. این متخصصان شامل یک متخصص گوش (گوش‌پزشک) یا نوروتولوژیست (پزشکی که در سیستم عصبی مربوط به گوش تخصص دارد) است. ممکن است برای انجام آزمایشاتی برای ارزیابی بیشتر شنوایی و آسیب دهلیزی به شنوایی شناس (پزشک [تعادل] شنوایی و دهلیزی) ارجاع شود. آزمایش‌هایی برای کمک به تعیین اینکه آیا علائم ممکن است ناشی از نوریت دهلیزی باشد، شامل آزمایش‌های شنوایی، تست‌های وستیبولار (تعادل) و آزمایشی برای تعیین اینکه آیا بخشی از عصب دهلیزی آسیب دیده است یا خیر. تست خاص دیگری که تست ضربه سر نامیده می‌شود، بررسی می‌کند که حفظ تمرکز روی اشیا در طول حرکات سریع سر چقدر دشوار است. وجود نیستاگموس که حرکت سریع غیرقابل کنترل چشم است، نشانه نوریت دهلیزی است.
اگر علائم بیش از چند هفته ادامه یابد یا بدتر شود، آزمایش‌های دیگری برای تعیین اینکه آیا سایر بیماری‌ها یا اختلالات باعث همان علائم می‌شوند انجام می‌شود. برخی از این بیماری های احتمالی دیگر عبارتند از سکته مغزی، آسیب سر، تومور مغزی و سردرد میگرنی. برای رد برخی از اختلالات مغز، ممکن است MRI با رنگ (به نام ماده حاجب) تجویز شود.
بدون دیدگاه