درد گوش معمولا در کودکان رخ می دهد اما در بزرگسالان نیز ممکن است بروز کند. دردی که در داخل گوش شروع می شود به عنوان گوش درد اولیه شناخته می شود در حالی که درد خارج از گوش به عنوان گوش درد ثانویه شناخته می شود.

درد می تواند به تدریج یا ناگهانی ایجاد شود. درد ممکن است راکد، تیز یا سوزاننده باشد و می تواند موقتی یا مداوم شود. معمولا درد فقط در یک گوش ایجاد می شود اما گاهی اوقات می تواند در هر دو گوش ظاهر شود.

درد گوش

علائمی که می توانند با درد همراه شوند عبارتند از:

  • تب
  • ترشح از گوش
  • افت شنوایی
  • سردرد
  • مشکل در جویدن
  • درد فک
  • بهانه گیری و تحریک پذیری (در کودکان)
  • افزایش گریه (در کودکان)
  • از دست دادن اشتها (در کودکان)

درد اغلب در اثر انسداد لوله استاش ایجاد می شود (گذرگاهی که از گوش میانی تا پشت حفره بینی و گلو امتداد می یابد). هنگامی که لوله استاش مسدود می شود، هوا و مایع نمی توانند از طریق گذرگاه عبور کرده و باعث ایجاد فشار و درد شوند.

عفونت گوش یک علت دیگر شایع این درد است به ویژه در کودکان. عفونت گوش میانی که اوتیت میانی نامیده می شود، زمانی ایجاد می شود که مایعات در محفظه ی داخل گوش میانی تجمع می یابند. این مایع سپس می تواند توسط باکتری یا ویروس آلوده شود. کودکان بیشتر از بزرگسالان به عفونت گوش مبتلا می شوند.

گوش شناگر که به اوتیت خارجی (عفونت گوش خارجی و مجرای گوش) نیز معروف است می تواند ناشی از آب کثیف باشد که پس از شنا در مجرای گوش خارجی گیر کرده و محیطی ایده آلی برای باکتری های عفونی ایجاد می کند.

درد می تواند ناشی از خاراندن داخل گوش با انگشت، گوش پاک کن یا جسم دیگری باشد.

سایر علل احتمالی درد گوش عبارتند از:

  • آلرژی
  • عفونت سینوس
  • گلو درد
  • عفونت دندان
  • تجمع جرم گوش
  • پارگی پرده گوش
  • تغییرات ارتفاع (باروتروما)
  • سندرم مفصل گیجگاهی- فکی (یا مشکلات مفصلی که فک را به کنار سر متصل می کند)
  • آرتریت فک

عفونت گوش معمولا علت اصلی درد در بزرگسالان نیست بلکه ممکن است ناشی از مشکلی مانند اختلال مفصل گیجگاهی-فکی باشد.

این درد اغلب خود به خود طی چند روز برطرف می شود و پزشک متخصص گوش و حلق و بینی شما ممکن است چند روز قبل از تجویز آنتی بیوتیک منتظر بماند. هنگامی که آنتی بیوتیک را برای عفونت شروع می کنید، باید بهبود را طی دو تا سه روز مشاهده کنید.

درمان های دارویی، استراحت و در برخی موارد جراحی به عنوان درمان انتخابی است.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *