در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای بیماری منییر وجود ندارد. روش‌های مختلفی برای کاهش شدت و دفعات دوره‌های مختلف سرگیجه وجود دارد.
دارو درمانی در سرگیجه
پزشک متخصص گوش و حلق و بینی ممکن است داروهایی را برایتان تجویز کند.
این داروها حین حملات سرگیجه از شدت حملات می کاهد مانند داروهای ارام بخش و یا ضد تهوع.
همچنین پزشک ممکن است داروهایی را برای کاهش مایعات گوش داخلی تجویز کند و به شما پیشنهاد کند که رژیم غذایی کم نمک و کم کافئین داشته باشید.
یا در صورت امکان این مواد را از رژیم غذایی خود حذف کنید در بعضی بیماران این پرهیز غذایی در کنترل شدت و دفعات وقوع سرگیجه کمک کننده خواهد بود.
روش‌های غیر دارویی:
مانند توانبخشی تعادلی که در حل و بهبود مشکلات ناشی از منییر کمک کننده خواهد بود.
استفاده از سمعک: استفاده از سمعک در گوش مبتلا می‌تواند کم‌شنوایی شما را جبران کند و از مشکلات ارتباطی که به واسطه‌ی این کم‌شنوایی ایجاد شده بکاهد.
برای تجویز سمعک به ادیولوژیست ارجاع داده می‌شوید.
اگر روش‌های فوق پاسخگوی وضعیت شما نبودند پزشک می‌تواند روش‌های تهاجمی‌تری را پیشنهاد کند که این موارد معمولاً در موارد پیشرفته و مقاوم به درمان بیماری منییر لحاظ می‌شود.
تزریق داخل گوش میانی:
در این روش داروهایی به گوش میانی تزریق می‌شود که در ادامه توسط گوش داخلی جذب شده و باعث کاهش علائم مربوط به سرگیجه می‌گردد.
این کار توسط پزشک متخصص گوش و حلق و بینی انجام می‌شود و می‌تواند شامل داروهای جنتامایسین و استروئید باشد.
در تزریق جنتامایسین سیستمم تعادلی گوش داخلی سرکوب شده و علائم سرگیجه بیمار کاهش می‌یابد.
اما ریسک ایجاد کم‌شنوایی هم در چنین موقعیتی وجود دارد.
در تزریق استروئید که در کنترل وقوع سرگیجه به بیمار کمک می‌کند.
تأثیر این دارو کمتر از جنتامایسین است امّا ریسک ایجاد کم‌شنوایی هم در آن کمتر است.
جراحی
اگر حملات سرگیجه منییر بسیار شدید هستند و سایر روش‌های درمانی کمکی نکرد استفاده از روش‌های جراحی می‌تواند یکی از گزینه‌های مطرح باشد.
- جراحی ساک اندولنفاتیک:
این ساختار در ایجاد مایع گوش داخلی(اندولنف) نقش دارد.
در این جراحی فشار از روی ساک اندولنفاتیک برداشته می‌شود که میزان اضافی مایع گوش داخلی را کاهش می‌دهد.
در بعضی افراد همراه با جاگذاری شانت (برای خروج مایع اضافی از گوش داخلی) خواهد بود. - جراحی لابیرنتتکتومی:
جراح در این روش بخش تعادلی گوش داخلی را خارج می‌کند.
احتمال اسیب به شنوایی در این روش بالاست و به همین دلیل معمولاً در افرادی انجام می‌شود که باقی شنوایی کم و یا جزیی در گوش درگیر داشته باشند. - قطع عصب تعادلی:
در این روش جراحی مشکلات تعادلی فرد برطرف شده؛ در حالی که شنوایی گوش درگیر هم حفظ می‌شود.
بدون دیدگاه