بسیاری از ما در برهه ای از زمان احساس فشار در گوش خود کرده ایم. این امر می تواند یک احساس ناراحت کننده باشد و احساس کنید که یک یا هر دو گوش بسته یا گرفتگی دارد.
دلایل احتمالی زیادی برای فشار در گوش وجود دارد، از جمله تغییر در ارتفاع، عفونت سینوسی و حتی تجمع جرم گوش. علل احتمالی احساس فشار گوش عبارتند از:
- تغییرات ارتفاع
- بیماری منییر
- سینوزیت
- کلستئاتوما
- عفونت گوش
- نورومای آکوستیک
- سرماخوردگی
- عفونت قارچی گوش
- آلرژی
- اوتیت میانی مزمن
- اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ)
- تجمع جرم گوش
- وجود جسم خارجی در کانال گوش
کلستاتوم
جزو بیماری های گوش میانی تلقی می شود.
این بیماری به رشد غیر سرطانی و غیر طبیعی پوست در قسمت گوش میانی و پشت پرده ی گوش گفته می شود(پیشروی پوست کانال گوش به داخل و تجمع سلولی در پشت پرده است)به طور معمول کلستاتوم به صورت کیسه یا کیست است.
ـ این سلول ها جزو سلول های سنگفرشی هستند.(این سلول ها در واقع جزو سلول های مرده ی پوست هستند.)
در صورتی که این بیماری را درمان نکنید ممکن است عفونی شود یا به اندازه ای بزرگ شود که به شنوایی و عصب صورت شما آسیب برساند.
این بیماری هم می تواند به صورت مادرزادی باشد و هم به صورت اکتسابی:
ـ مادرزادی
بافت پوششی بیرونی و داخلی پرده گوش با هم متفاوت هستند و در هنگام رشد جنینی این بافت ها شروع به تکمیل شدن می کنند.گاها ممکن است بافت پوستی لایه ی بیرونی پرده ی گوش به مقدار کمی در فضای مخاطی گوش میانی باقی بماند و منجر به رشد کیسه ای به نام کلستاتوم شود.به این نوع کیست، کیست گوش میانی مادرزادی گفته می شود.
این مدل از کلستاتوم ممکن است تا زمانی که بزرگ تر نشده علائم خاصی ایجاد نکند.(در این صورت تشخیص آن کمی دشوار می شود.)
ـ اکتسابی
این نوع از کلستاتوم به دو صورت ممکن است ایجاد شود:
۱ـ این نوع از کلستاتوم اکتسابی ناشی از فشار گوش است بدین صورت که در گوش میانی یک فشار منفی ایجاد می شود(این فشار منفی دلایل مختلفی می تواند داشته باشد از جمله عدم عملکرد درست شیپور استاش)و پرده ی گوش را به سمت داخل می کشد و این امکان را ایجاد می کند که یک لایه ی نازک پوستی به فضای داخلی گوش میانی کشیده می شود و در کنار هم یک کیسه ی یا کیست را تشکیل می دهند.
۲ـ این نوع از کلستاتوم اکتسابی می تواند به دنبال پاره شدن پرده گوش و نفوذ بافت های پوستی به فضای داخل گوش میانی ایجاد شود(پاره شدن پرده ی گوش علل مختلفی می تواند داشته باشد از جمله عفونت های مکرر و تروما و …)که به این کلستاتوم،کلستاتومای ثانویه گفته می شود.
علائم
علائم این بیماری در ابتدا خفیف است و سپس تشدید می شود.
کلستاتوما با علائم مختلفی دیده می شود که ممکن است با بیماری های دیگر اشتباه گرفته شود. این نشانه ها ممکن است به صورت یک طرفه یا دو طرفه بروز پیدا کند که بستگی به محل رشد کیست دارد:
- ترشح بدبو از گوش(شبیه به چرک است)
- احساس فشار و پری در گوش
- دردهای نقطه ای سر و تیر کشیدن
- وزوز و صدای آزاردهنده گوش
- سرگیجه و عدم تعادل
- درد گوش و قسمت پشتی آن
- ضعف عضلات و بی حسی یک سمت صورت
- در موارد بسیار پیشرفته می تواند باعث کم شنوایی حسی- عصبی و فلج صورت می شود.
عوامل موثر
سن اوج ابتلای این بیماری بین ۱۰ تا ۳۰ سالگی است.
احتمال ابتلای مردان به کلستاتوم چیزی حدود دو برابر زنان است.
عوارض کلستاتوم:تخریب استخوانچه های گوش میانی،تخریب مجاری نیم دایره،فلج صورت،تخریب بخش استخوانی حلزون گوش،مننژیت(التهاب پرده های محافظتی از مغز و نخاع که می تواند در اثر عوامل مختلفی ایجاد شود(عوامل ویروسی،باکتریایی و …) این بیماری دارای یک سری علائم است که شامل سردرد،تب،گیجی،استفراغ،عدم تحمل نور یا عدم تحمل صدا است برای درمان آن هم از تجویز آنتی بیوتیک و گاهی هم داروهای ضدویروس(در صورتی که عامل ایجاد کننده ی آن ویروس باشد)استفاده می شود.) و آبسه مغزی،لابیرنتیت(یک اختلال گوش داخلی است که باعث التهاب در گوش داخلی می شود در اصل در این بیماری یکی از دو بخش عصب گوش(شامل بخش دهلیزی و حلزونی)ملتهب می شوند و یک سری از علائم را مانند سرگیجه،مشکل در تعادل،تهوع و استفراغ، وزوز گوش،کاهش شنوایی و مشکل بینایی را ایجاد می کند از عواملی که می تواند باعث ابتلا به این بیماری شود می توان به بیماری های تنفسی،عفونت های ویروسی گوش داخلی،ویروس های معده،عفونت های باکتریایی گوش میانی و … اشاره کرد برای درمان این بیماری نیز از آنتی بیوتیک و سایر داروها استفاده می شود.زمان موردنیاز برای درمان این بیماری بین یک تا سه هفته است.)
تشخیص
برای تشخیص این بیماری در ابتدا باید یک تاریخچه گیری دقیق از بیمار بشود.
مرحله ی دوم معاینه ی دقیق و کامل گوش است.
انجام نوار گوش هم در تشخیص بسیار کمک کننده است.
سی تی اسکن و عکسبرداری های سر و گردن هم بسیار مهم است.
درمان
با توجه به اینکه کلستاتوم از یک بافت مرده تشکیل شده است و جریان خون(رگ و مویرگ) در نزدیکی این بخش وجود ندارد بنابراین دارودرمانی تاثیری در درمان و کنترل این بیماری ندارد و تنها راه درمان آن جراحی است.
حتی پس از جراحی نیز امکان عود کردن دوباره ی این بیماری وجود دارد به همین دلیل متخصصان گوش و حلق و بینی توصیه می کنند که به صورت مرتب معاینه شوید و همچنین معمولا شستشوی گوش را برای از بین بردن و خارج کردن سلول های مرده ی پوست توصیه می کنند.
تومور آکوستیک
نورینوم آکوستیک یک تومور غیر سرطانی است که روی عصب اصلی خارج شده از گوش قرار می گیرد.
ـ نام دیگر این بیماری شوانوم دهلیزی است.
این تومور معمولا سرعت رشد بسیار کندی دارد و به ندرت ممکن است به اندازه ای بزرگ شود که به مغز و دیگر ساختارها فشار بیاورد و بر عملکردهای حیاتی بدن تاثیر بگذارد.
علائم
این علائم به دلیل رشد کند تومور ممکن است سال های سال آشکار نشوند و افراد متوجه وجود آن نشوند.
علائم ناشی از تومور آکوستیک به دلیل اثرات تومور بر شنوایی و اعصاب تعادل رخ دهد.این تومور همچنین می تواند بر اعصاب مجاور که عضلات صورت را کنترل می کنند تاثیر بگذارند.
- کاهش شنوایی(معمولا به صورت تدریجی است و ممکن است ماه ها تا سال ها به طول بیانجامد ولی در موارد نادر هم می تواند هم می تواند کم شنوایی ناگهانی ایجاد کند.)
- وزوز گوش(وجود یک صدای سوت مانند در گوش بدون منشا خارجی)
- عدم تعادل و تلو تلو خوردن هنگام راه رفتن
- سرگیجه(احساس اینکه محیط دور شما می چرخد یا اینکه شما به دور محیط در حال چرخش هستید.)
- بی حسی صورت و به ندرت ضعف یا از دست دادن توانایی حرکت عضلات صورت
در موارد بسیار نادر این تومور ممکن است به اندازه ای بزرگ شود که ساقه مغز را تحت فشار قرار دهد و خطر بزرگی برای زندگی فرد ایجاد کند.
عوامل موثر
سن شایع ابتلا:میانسالی،غالبا بین ۳۰ تا ۵۰ سال
این تومور در زنان شایع تر از مردان است.
اتیولوژی(علت شناسی)
علت اصلی ایجاد این تومور مشخص نیست ولی از عوامل موثر در ایجاد آن می توان به ضربه،عفونت ها،در معرض نویز و صدای بلند قرار گرفتن و از همه مهم تر اختلالات ژنتیکی اتوزمان غالب اشاره کرد.
ـ این مدل از تومور در اکثر مواقع به صورت یک طرفه است ولی دو موارد بسیار نادر نیز ممکن است به صورت دو طرفه باشد.
تشخیص
- مجموعه تست های تعادل و سرگیجه (VNG)
- نوار گوش
- MRI و CT
- پاسخ های شنوایی ساقه مغز
درمان
راه های درمان این تومور براساس یک سری از پارامتر انتخاب می شود که این پارامترها شامل:
- اندازه ی تومور
- جایگاه تومور
- حفظ شنوایی
- حفظ عصب صورت
- سن بیمار
به طور کلی روش های درمانی آن شامل جراحی و رادیو تراپی (پرتودرمانی) است.
عفونت گوش میانی(Otite media)
اوتیت میانی التهاب یا عفونتی است که در گوش میانی قرار دارد.این بیماری می تواند در نتیجه ی سرماخوردگی،گلودرد یا عفونت تنفسی ایجاد شود.
ـ نکته ی قابل توجه در این بیماری،این است که حدود ۹۰٪ کودکان به این بیماری مبتلا می شوند.
اوتیت مدیا انواع مختلفی دارد که شامل:
۱ـ اوتیت مدیای حاد:این مدل از عفونت گوش میانی به طور ناگهانی ایجاد می شود و باعث تورم و قرمزی(به خصوص در پرده ی گوش)می شود.در این مدل از اوتیت مدیا مایع و مخاط داخل گوش میانی تجمع پیدا می کند و باعث ایجاد تب و درد گوش در کودکان می شود.
۲ـ اوتیت مدیا همراه با افیوژن(ترشح):بعد از اینکه عفونت اولیه فروکش کند در گوش میانی همچنان مایع و مخاط تجمع یافته وجود دارد و در این زمان ممکن است کودک احساس پری و کیپی گوش را تجربه کند در این زمان ممکن است شنوایی کودک تحت تاثیر قرار گیرد یا اینکه اصلا علائمی نداشته باشد.
۳ـ اوتیت مدیای مزمن همراه با افیوژن(ترشح):مایع برای یک مدت طولانی در گوش میانی باقی می ماند و با وجود اینکه دیگر عفونتی وجود ندارد بارها و بارها این مدل از اوتیت عود می کند و در صورت ابتلا به عفونت جدید ممکن است در درمان اختلال ایجاد کند و می تواند بر شنوایی کودک تاثیر جدی بگذارد.
علائم
مواردی که در این بخش به آن اشاره می شود جزو شایع ترین علائم اوتیت مدیا هستند:
- تب (به ویژه در نوزادان و کودکان کوچک تر)
- ترشح مایع از گوش (ها)
- مشکل تعادلی
- مشکلات شنوایی
- درد
- وزوز گوش
- احتمال پارگی پرده گوش
- بیقراری کودک
عوامل موثر
ـ سن اوج ابتلا به عفونت گوش میانی بین ۶ تا ۲۴ ماهگی است و تقریبا ۸۰٪ کودکان زیر ۵ سال حداقل یک بار این بیماری را تجربه کرده اند.
ـ این بیماری در پسران شایع تر از دختران است.
اتیولوژی(علت شناسی)
- سابقه ی ضربه یا جراحی گوش
- ناهنجاری های ساختاری (مثلا شکاف کام)
- سابقه ی ابتلا به اوتیت مدیا (عفونت گوش)
- سابقه ی خانوادگی ابتلا به عفونت گوش میانی
- در معرض دود سیگار بودن
- آلرژی
- عفونت سینوس ها
- عفونت های گلو (مثلا در سرماخوردگی)
تشخیص
از راه های تشخیص عفونت گوش میانی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- معاینه ی دقیق گوش
- نوار گوش
درمان
انتخاب روش های درمانی به یک سری شرایط بستگی دارد که شامل:
- سن
- میزان درگیری که عفونت ایجاد کرده است.
- تحمل بیمار
- نظر یا ترجیح بیمار
روش های درمانی براساس عوامل بالا انتخاب می شود و این روش ها شامل:
- تجویز مسکن و تب بر در صورت نیاز
- داروهای ضد آلرژی
- تجویز آنتی بیوتیک
- در صورت تجمع مایع زیاد در گوش میانی برای جلوگیری از پاره شدن پرده یک لوله ی تهویه ( VT )در پرده ی گوش قرار داده می شود.
عوارض
- ماستوئیدیت (این بیماری در اثر تجمع عفونت در سلول های هوایی استخوان ماستویید (استخوانی در پشت گوش) به وجود می آید که یکی از علل به وجود آمدن آن (شایع ترین علت ابتلا) عفونت گوش میانی است علائم این بیماری شامل حساسیت به لمس،تورم و قرمزی است روش های تشخیص آن هم شامل سی تی اسکن و معاینه ی دقیق است برای درمان آن از آنتی بیوتیک ها و در مورد شدیدتر از جراحی استفاده می شود.)
- فلج صورت
- کم شنوایی
- لابیرنتیت
- مننژیت
سینوزیت
به التهاب سینوس های موجود در پشت حفره ی بینی،سینوزیت گفته می شود.
اگرچه سینوزیت دردناک و ناراحت کننده است ولی اغلب بدون مداخلات پزشکی و به صورت خود به خودی برطرف می شود.
سینوس چیست؟ یک فضای توخالی در بدن است.انواع مختلفی هم دارد اما سینوزیت بر روی سینوس های پشت حفره ی بینی اثر می گذارد در این حفره ها(سینوس ها) یک پوشش لزج(مخاط) وجود دارد(این پوشش(مخاط) مشابه پوشش(مخاط) موجود در بینی است) که وظیفه ی آن مرطوب نگه داشتن فضای داخلی بینی و به دام انداختن میکروب ها و سایر ذرات موجود در هوا است.
سینوزیت دارای طبقه بندی های مختلفی است. اگر بخواهیم براساس مدت زمان درگیری آن را تقسیم بندی کنیم می توانیم آن را به دو دسته ی حاد و مزمن تقسیم کنیم:
۱ـ سینوزیت حاد:موقتی است و ممکن است زمانی اتفاق بیافتد که فرد مبتلا به سرماخوردگی یا آلرژی است. در این نوع از سینوزیت علائم معمولا در عرض ۷ تا ۱۰ روز از بین می روند اما ممکن است از بین رفتن علائم تا ۴ هفته نیز طول بکشد.
۲ـ سینوزیت مزمن:زمانی که علائم بیش از ۱۲ هفته طول بکشد و یا سه بار در طول یک سال عود کند. بیش از ۵۰٪ افراد مبتلا به آسم متوسط تا شدید نیز سینوزیت مزمن دارند.
علائم
علائم بسته به مدت زمان طولانی بودن آن متفاوت است.
علائم عبارت است از:
- احساس درد یا فشار روی صورت
- گرفتگی یا آبریزش بینی
- گلودرد
- سرفه
- بوی بد دهان
- تب
- سردرد
- کاهش حس بویایی و چشایی
- حساسیت و تورم در اطراف چشم ها،بینی،گونه ها و پیشانی
- دندان درد
اتیولوژی(علت شناسی)
سینوزیت می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد،اما همیشه از گیر افتادن مایع در سینوس ها به وجود می آید که این اتفاق فضای مناسب برای رشد میکروب ها را به وجود می آورد.
ـ شایع ترین علت ابتلا به سینوزیت ویروس ها هستند ولی عفونت های باکتریایی نیز می توانند منجر به سینوزیت شوند.
ـ عفونت های قارچی و کپک ها می توانند باعث ایجاد سینوزیت قارچی شوند.
موارد زیر می تواند خطر ابتلا به سینوزیت را در افراد افزایش دهد:
- داشت عفونت قبلی دستگاه تنفسی (مانند سرماخوردگی)
- پولیپ بینی (رشد خوش خیم بافت کوچکی در مجرای بینی است که می تواند منجر به انسداد و التهاب شود)
- حساسیت
- سیستم ایمنی ضعیف
- انحراف سپتوم یا تیغه ی بینی
تشخیص
روش های تشخیصی این بیماری شامل:
- تاریخچه گیری
- معاینه ی فیزیکی دقیق
- MRI یا CT
- انجام تست آلرژی
درمان
در درمان سینوزیت،درمان های خانگی نیز می توانند بسیار موثر واقع شوند:
- شستشوی بینی (با استفاده از سرم های شستشو)
- استراحت
- کمپرس گرم (برای تسکین تورم و درد،به آرامی روی نواحی آسیب دیده بمالید.)
- تسکین درد با استفاده از مسکن ها
- استنشاق بخار آب (بخور گرم)
در صورتی که درمان های خانگی موثر واقع نشد به پزشک مراجعه کنید روش های درمانی پزشکان شامل:
- آنتی بیوتیک
- جراحی (این روش آخرین روش درمانی است به خصوص در کودکان در این روش عفونت و مایع عفونی موجود در سینوس ها تخلیه می شود)
عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در واقع یک التهابی است که در مجرای گوش ایجاد می شود و باعث ادم (تورم) بافت های مجرای گوش، درد شدید و گاهی هم باعث ترشح مایعی از گوش می شود.
عفونت گوش خارجی انواع مختلفی دارد که شامل:
۱ـ اوتیت خارجی بدخیم: این مورد از عفونت گوش خارجی بسیار نادر است و معمولا در سالمندان و افراد دیابتیک (به دلیل نقص ایمنی و اختلالات متابولیک) رخ می دهد. این عفونت معمولا پس از ایجاد یک زخم کوچک در کانال گوش(مثلا در اثر استفاده از گوش پاک کن) و نفوذ باکتری ها به آن ایجاد می شود.این عفونت از این جنبه بسیار خطرناک است که به سرعت به استخوان ها و غضروفهای مجاور نفوذ می کند و در نهایت ممکن است باعث مننژیت شود.
۲ـ اوتیت خارجی قارچی: این اوتیت در ادامه به صورت کامل توضیح داده می شود.
۳ـ اوتیت خارجی آلرژیک: این مدل از اوتیت خارجی در اثر آلرژی به یک سری از مواد برای مثال آلرژی به موادی که با استفاده از آن قالبگیری می کنیم ایجاد می شود و از علائم شایع آن ترشح غیر چرکی است که فضا را برای ایجاد عفونت های باکتریال فراهم می کند.
علائم
- التهاب
- تورم
- درد شدید
- حساسیت شدید به لمس
- قرمزی
- ترشح و تب
تشخیص
- تاریخچه گیری دقیق
- معاینه ی فیزیکی
- نمونه برداری و آزمایش آن
درمان
روش های درمانی براساس اینکه به کدام نوع از غفونت گوش خارجی مبتلا شده اید متفاوت است ولی به طور کلی شامل:
- آنتی بیوتیک خوراکی
- قطره های گوش
عفونت قارچی گوش
عفونت قارچی گوش به طور معمول مجرای گوش را درگیر می کند.
ـ عفونت قارچی ممکن است در موارد نادر روی گوش میانی هم تاثیر بگذارد و آن را درگیر کند.
ـ احتمال ابتلا به این نوع از عفونت گوش خارجی در هوای گرم و شرجی افزایش می یابد همچنین این نوع از عفونت در بین شناگران بسیار شایع است.
علائم
عفونت قارچی گوش می تواند یک یا هردو گوش را درگیر کند.
علائم این بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما به طور کلی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- درد گوش
- تغییر رنگ مجرای گوش
- خارش شدید
- احساس درد یا سوزش
- پوسته پوسته شدن اطراف کانال گوش
- سردرد
- التهاب مجرا
- ترشح
- وزوز گوش
- احساس پری یا کیپی در گوش
- کم شنوایی
در موارد بسیار شدید:
- سرگیجه
- تب
- درد گوش شدید
اتیولوژی(علت شناسی)
نفوذ انواع قارچ ها به گوش که شایع ترین آن ها شامل آسپرژیلوس و کاندیدا است.
عوامل خطر
- از بین رفتن جرم گوش (جرم گوش از مجرای گوش شما محافظت می کند و به آن پوششی مقاوم در برابر آب می دهد. هر چیزی که میزان جرم گوش را کاهش دهد احتمال ابتلا به عفونت قارچی را افزایش می دهد.)
- غواصی (در صورتی که وقت زیادی را در آب می گذرانید توصیه می کنیم که از یک سری پوشش ها استفاده کنید که مانع نفوذ آب به گوش شما شود.)
- سیستم ایمنی ضعیف
- اگزمای پوست یا سایر بیماری های پوستی که بر گوش شما اثر می گذارند.
آیا عفونت قارچی مسری است؟ خیر، شما نمی توانید عفونت قارچی را به فرد دیگری انتقال دهید با این حال ممکن است قارچی که باعث ایجاد این عفونت شده هنگام شنا در آب های آلوده از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
تشخیص
روش های تشخیص این نوع از عفونت شامل:
- معاینه ی دقیق گوش
- تاریخچه گیری دقیق
- آزمایش و بررسی ترشحات خارج شونده از گوش
درمان
- شستشوی گوش (برای خارج کردن عفونت ها و ترشحات باقی مانده در مجرای گوش)
- دارودرمانی
- قطره های ضد قارچ
- کرم ها و پمادهای ضد قارچ (زمانی تجویز می شود که عفونت قارچی علاوه بر مجرای گوش، لاله ی گوش را هم درگیر کرده باشد.)
عوارض
در صورتی که عفونت های قارچی به موقع درمان نشوند می توانند گسترش پیدا کنند و باعث ایجاد یک سری بیماری ها مانند:
- مننژیت
- ماستوئیدیت
- در موارد بسیار نادر می تواند باعث استئومیلیت قارچی شود.( استئومیلیت نوعی عفونت استخوانی تلقی می شود)
اختلالات مفصل فکی ـ گیجگاهی (TMJ)
این مفصل مانند یک لولای کشویی عمل می کند و استخوان فک را به جمجمه متصل می کند هر انسانی دارای دو مفصل فکی گیجگاهی است.
ـ اختلالات ای مفصل می تواند باعث درد در مفصل فک و ماهیچه هایی شود که حرکت فک را کنترل می کنند.
ـ تشخیص علت دقیق اختلالات این مفصل در یک فرد بسیار دشوار است.از علل ایجاد این مشکل می توان به مشکلات ژنتیکی،آرتریت یا آسیب فک اشاره کرد. دندان قروچه (فشردن محکم دندان دندان ها روی هم) نیز ممکن است باعث ایجاد این مشکل شود.
ـ در بیشتر موارد، درد و ناراحتی مرتبط با این اختلال به صورت خود به خودی از بین می رود و نیازی به پیگیری های درمانی ندارد.
علائم
- درد یا حساسیت فک
- درد در گوش و نواحی اطراف آن
- مشکل در جویدن یا درد هنگام جویدن
- درد صورت (استخوان های صورت)
- قفل شدن مفصل که باز و بسته کردن دهان را دشوار می کند.
اتیولوژی(علت شناسی)
- فرسایش استخوان
- آسیب غضروف سر مفصل در اثر آتروز
- آسیب به مفصل در اثر ضربه
تشخیص
- معاینات فیزیکی دقیق
- عکسبرداری
درمان
این اختلالات معمولا به صورت خودبه خودی رفع می شوند ولی در صورتی که اختلال ایجاد شده بسیار شدید باشد جراحی تنها راه درمان است.
منییر (هیدروپس آندولنفاتیک):
یکی از اختلالات گوش داخلی ما محسوب میشود.
مکانیزم ایجاد این بیماری، همان هیدروپس آندولنفاتیک (تولید زیاد مایع آندولنف(آندولنف چیست؟ یک مایع که درون ساختارهای گوش داخلی ما یعنی همان حلزون گوش و بخش دهلیزی وجود دارد و نقش بسیار مهمی در کارکرد این بخشها دارد) یا جذب کم آن)است.
علائم
از علائم این بیماری میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- سرگیجه (به صورت چرخشی و حملهای است و معمولا بیش از ۲۰ دقیقه طول میکشد)
- وزوز گوش (به صورت یک صدای بلند و سوت مانند که در طول حمله شدید رخ میدهد یا حتی بدتر میشود)
- کاهش شنوایی (یک افت شنوایی حسی-عصبی که فرکانسهای پایین را درگیر میکند)
- احساس پری و کیپی در گوش
علائم شنوایی مثل وزوز و کم شنوایی بیشتر در یک گوش رخ میدهد ولی در نهایت ممکن است هر دو گوش بیمار درگیر شوند.
این بیماری حالت پیشرونده دارد یعنی علائم گفته شده به صورت تدریجی و کم کم بروز پیدا میکند به طور مثال کاهش شنوایی ناشی از منییر در اوایل بیماری به صورت نوسانی است (یعنی بیمار در یک سری از زمانها مشکل شنوایی دارد و در یک سری از زمانها مشکل شنوایی ندارد) اما در طول سالها اغلب یک کاهش شنوایی دائمی ایجاد میکند. کاهش شنوایی ناشی از منییر میتواند از هر الگویی پیروی کند اما کاهش شنوایی در فرکانسهای پایین در اوایل بیماری شایعتر است.
با گذشت زمان و پیشرفت بیماری حالت تهوع و استفراغ ناشی از سرگیجه کمتر شده ولی وزوز گوش و کاهش شنوایی تشدید میشود.
عوامل موثر
این بیماری معمولا در سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی خود را نشان میدهد و معمولا در خانمها شایعتر است.
در ۲۰٪ موارد سابقهی خانوادگی دیده شده است.
اتیولوژی (علت شناسی)
از عللی که میتواند منجر به منییر شود میتوان به این موارد اشاره کرد:
-آلرژی
-افزایش فشار داخل جمجمهای
-نقص ایمنی
-کمبود ویتامین
-کمبود پروتئین
-علل روان شناختی مانند استرس و اضطراب
-تغییرات یونی
-تغییرات هورمونی
تشخیص
• تاریخچه گیری کامل و دقیق
• نوار گوش (ادیومتری)
• تست فشار گوش داخلی (ECochG)
• مجموعه تستهای تعادل و سرگیجه (VNG)
درمان
در اصل برای این بیماری تاکنون درمان قطعی کشف نشده است و تنها کاری که میتوان برای این بیماران انجام داد کنترل کردن بیماری است.
طبق آمار کاشت حلزون در بیماران مبتلا به منییر مفید واقع شده است.
در این بیماری مهمترین و تاثیر گذارترین درمان رعایت کردن رژیم غذایی است برای مثال به این بیماران توصیه میشود که از مصرف زیاد نمک و کافئین خودداری کنند. از دیگر توصیههایی که به این بیماران میشود میتوان به سیگار نکشیدن، مصرف آب و مایعات زیاد، عدم مصرف الکل و همچنین رانندگی نکردن در هنگام حملات سرگیجه و… اشاره کرد.
اگر بیمار به درمانهای دارویی که توسط متخصص گوش و حلق و بینی تجویز شده است پاسخ ندهد میتوان با استفاده از یک سری آنتی بیوتیک که به طور مستقیم به گوش میانی تزریق میشود بیماری را تا حد امکان تحت کنترل درآورد.
یکی دیگر از روشهای درمانی توصیه شده برای بیماران مبتلا به منییر درمان پالس فشاری است که در این روش درمانی یک دستگاه در قسمت گوش خارجی بیمار قرار داده میشود و پالسهای متناوب فشار هوا را به گوش میانی میرساند به نظر میرسد که این پالسهای فشاری روی مایع آندولنف تاثیر میگذارد و باعث جلوگیری از سرگیجه میشود.
روشهای جراحی هم برای درمان این بیماری وجود دارد که امروزه خیلی مورد استفاده قرار نمیگیرد.
تجمع جرم گوش
جرم گوش یک عامل طبیعی و محافظت کننده در گوش محسوب می شود اما در صورتی که این عامل طبیعی زیاد شود و مجرای گوش را مسدود کند می تواند باعث ایجاد مشکلاتی از جمله کم شنوای خفیف، احساس فشار و کیپی گوش و حتی وزوز گوش شود در این مورد توصیه ی پزشکان این است که از شستشو یا ساکشن گوش برای تخلیه ی این اجرام استفاده کنید.
تغییر ارتفاع
تغییرات ارتفاع به دلیل اینکه باعث تغییر فشار طبیعی موجود در گوش (هم مجرای گوش و هم گوش میانی) می شود و همین طور می تواند باعث اختلال عملکرد شیپور استاش (لوله ایست که حلق و گوش را به هم متصل می کند و نقش مهمی در تهویه گوش میانی دارد) و گرفتگی آن شود و در نتیجه امکان ابتلا به عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا) را افزایش می دهد.
وجود جسم خارجی در گوش
این مشکل زمانی رخ می دهد که فرد وسیله یا جسمی را داخل مجرای گوش خود قرار دهد و فراموش کند آن را خارج کند یا اصلا نتواند وسیله را خارج کند در این زمان ممکن است جسم موجود در مجرای گوش فضا را برای ایجاد عفونت گوش خارجی فراهم کند.
بدون دیدگاه