وزوز و افسردگی

وزوز گوش به حالتی گفته می‌شود که در آن بیمار صدایی را درک می‌کند که به شکل صدای زنگ یا همهمه است، بدون اینکه منبع خارجی برای صدا وجود داشته باشد.

وزوز گوش را می‌توان به دو شکل طبقه‌بندی کرد:  وزوز عینی و وزوز ذهنی
وزوز عینی (objective tinnitus) معمولاً نادر است و به شکل یک صدای واقعی که ناشی از یک منبع بیولوژیکی داخلی است درک می‌شود.
وزوز ذهنی (Subjective tinnitus) نوعی است که به شکل یک صدا در گوش فرد مبتلا شنیده می‌شود و فقط شخص مبتلا قادر به شنیدن آن است.

وزوز ذهنی نسبت به وزوز عینی شیوع بیشتری دارد و اکثر افراد مبتلا به وزوز در واقع به این نوع وزوز مبتلا هستند.
می‌توان گفت که ابتلا به وزوز می‌تواند به دلایل مختلفی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد.
به‌عنوان مثال وزوز می‌تواند باعث کاهش کیفیت خواب در فرد شود و در نتیجه موجب شود که فرد در طول روز خسته باشد، این موارد در نهایت می‌تواند منجر به افسرده شدن فرد شود.

مطالعات زیادی به‌منظور بررسی ارتباط وزوز و افسردگی تاکنون انجام شده است.
با توجه به موازی بودن پاتوفیزیولوژی افسردگی و وزوز منطقی به نظر می‌رسد که این دو پدیده با هم در ارتباط باشند.
اگرچه برخی مطالعات بیان می‌کنند که نمی‌توان افسردگی را فقط بدلیل وجود وزوز دانست و احتمالا عوامل دیگری نیز در ایجاد افسردگی دخیل هستند.
در نهایت می‌توان گفت هر چند که وجود وزوز می‌تواند کیفیت زندگی و حالت روحی فرد را دستخوش تغییر کند و از طرفی احتمال ایجاد افسردگی در افراد مبتلا بیشتر است امّا این قصیه صرفاً یک رابطه علت و معلولی نیست و باید با ارزیابی‌های بیشتر سعی در ریشه‌یابی دلیل افسردگی داشت.