وزوز به صدایی گفته می‌شود که منشأ خارجی ندارد ولی در گوش شنیده می‌شود.
در واقع فعالیت عصبی مربوط به درک وزوز، توسط هیچ یک از ترکیبات اصوات خارجی ایجاد نمی‌شود.
وزوز گوش و بیش‌شنوایی
تعریف بسیار دقیق و تأیید شده‌ای از هایپراكوزیس وجود ندارد امّا به شکلی ساده می‌توان آن را اینگونه توضیح داد که حالتی است که شامل واكنش زیاد، ناراحتی و ترس نسبت به محرك‌های صوتی می‌باشد.
وزوز گوش و بیش‌شنوایی دو مسأله مهم در علم شنوایی هستند.
برخی از بیماران ممکن است در صورت ابتلا به این بیماری‌ها کامل ناامید شوند و تصور کنند که هیچ راه درمانی برای آن وجود ندارد.
با این وجود، اشکال مختلفی از درمان در دسترس است و شنوایی شناسان پایه آموزشی خوبی برای تشخیص و مدیریت وزوز گوش و بیش‌شنوایی بر اساس دانش آنها در مورد کم‌شنوایی (میزان کم‌شنوایی، نوع کم‌شنوایی و…)، ارزیابی سیستم شنوایی (audiometery) و توان بخشی دارند.
البته راهکار درمانی مناسب در برخورد با این موضع استفاده از یک روش درمانی انعطاف‌پذیر و به شکل کار تیمی است که از مجموعه‌ای از متخصصین مانند شنوایی شناس، روانشناس و پزشک متخصص باشد.
برخی از مطالعات خاطرنشان كردند كه وزوز گوش اغلب با هایپراكوزیس همراه است و بسیاری از پروتكل‌های صوت درمانی فعلی به طور موازی وزوز گوش و هایپراکوزیس را درمان می‌كنند.
در نهایت لازم به ذکر است که در صورت ابتلا فرد به وزوز گوش و بیش‌شنوایی نباید ناامید شد و با مراجعه به کلینیک درمانی پیشرفته در این زمینه و بهره‌گیری از راهکارهای درمانی زیر نظر متخصصین مختلف سعی در درمان داشت.
حالت روحی فرد در برخورد با این قضیه و همچنین میزان استرس زندگی وی در پروسه درمان می‌توان نقش بسیار زیادی داشته باشد.
بدون دیدگاه