تعادل به توانایی افراد برای حفظ خط ثقل خود در تکیه گاه خود (BOS) اشاره دارد. همچنین می توان آن را به عنوان توانایی حفظ تعادل توصیف کرد، که در آن تعادل را می توان به عنوان هر شرایطی تعریف کرد که در آن تمام نیروهای عامل توسط یکدیگر لغو می شوند و در نتیجه یک سیستم متعادل پایدار ایجاد می شود.
انواع تعادل
تعادل را می توان به موارد زیر طبقه بندی کرد:
- تعادل ایستا: توانایی حفظ بدن در برخی وضعیت های ثابت است. تعادل ایستا توانایی حفظ ثبات وضعیتی و جهت گیری با مرکز جرم روی پایه تکیه گاه و بدن در حالت استراحت است.
- تعادل پویا: تعریف پایداری پوسچرال چالش برانگیزتر است، تعادل پویا توانایی انتقال برجستگی عمودی مرکز ثقل به اطراف پایه نگهدارنده است. تعادل پویا توانایی حفظ ثبات وضعیتی و جهت گیری با مرکز جرم بر روی پایه تکیه گاه در حالی که اعضای بدن در حرکت هستند.
مطالعه‌ای انجام شد که رابطه و تفاوت‌های بین ثبات پوسچر ایستا و پویا را در بزرگسالان سالم و فعال از نظر فیزیکی بررسی کرد.
پایداری وضعیت ایستا با یک کار ایستاده تک پا و پایداری پوسچرال پویا با یک کار فرود تک پا با استفاده از شاخص پایداری پوسچرال اندازه‌گیری شد.
نویسنده نتیجه می گیرد که فقدان همبستگی بین معیارهای ایستا و پویا وجود دارد.
با این حال، افزایش دشواری در طول اقدامات پویا نشان‌دهنده تفاوت‌ها در نوع و میزان چالش تحمیل‌شده توسط وظایف مختلف ثبات وضعیتی است.
فقدان همبستگی بین دو شرایط مختلف به احتمال زیاد به دلیل چالشی است که بر سیستم های لازم برای حفظ ثبات وضعیتی تحمیل شده است.
حفظ ثبات وضعیتی در هر دو شرایط پویا و ایستا شامل ایجاد تعادل بین نیروهای بی ثبات کننده و تثبیت کننده است و به اطلاعات حسی مشتق از بینایی، سیستم های دهلیزی و بازخورد حسی جسمی نیاز دارد.
بدون دیدگاه