متخصصان امور بهداشتی از جمله متخصصین گوش و حلق و بینی، متخصصان اطفال و شنوایی شناسان از ترکیبی از روش ها برای تشخیص نوروپاتی شنوایی استفاده می کنند.
تشخیص نوروپاتی شنوایی
این آزمایش‌ها شامل تست‌های پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) و گسیل های صوتی گوش (OAE) است. مشخصه نوروپاتی شنوایی فقدان یا بسیار غیر طبیعی بودن پاسخ شنوایی ساقه مغز همراه با گسیل های صوتی طبیعی است. طبیعی بودن این گسیل های صوتی نشانه این است که سلول های مویی بیرونی (OHC) به طور طبیعی کار می کنند در حالیکه غیرظبیعی بودن پاسخ شنوایی ساقه مغز بدین معنی است که عصب به درستی کار نمی کند.
آزمایش پاسخ شنوایی شاقه مغز
- این آزمایش از الکترودهایی استفاده می کند که روی سر و گوش فرد قرار می گیرد تا فعالیت امواج مغزی در پاسخ به صدا کنترل کند.
تست گسیل صوتی
- این تست گوش از میکروفون کوچک و بسیار حساسی استفاده می‌کند که در کانال گوش قرار می‌گیرد تا صداهای ضعیف تولید شده توسط سلول‌های مویی بیرونی را در پاسخ به تحریک شنوایی کنترل کند.
این دو تست بدون درد هستند و می توانند برای شیرخواران و نوزادان تازه متولد شده و همچنین کودکان بزرگتر و بزرگسالان استفاده شوند.
سایر آزمون‌ها نیز ممکن است به عنوان بخشی از ارزیابی جامع توانایی‌های شنوایی و درک گفتار مورد استفاده قرار گیرند.
برخی از نوزادان تازه متولد شده که با نوروپاتی شنوایی تشخیص داده شده اند، بهبود می یابند و ظرف یک یا دو سال شروع به شنیدن و صحبت می کنند. سایر نوزادان به همان شکل باقی می مانند، در حالی که برخی بدتر می شوند و علائمی نشان می دهند که سلول های مویی بیرونی دیگر کار نمی کنند (غیرطبیعی بودن گسیل های صوتی گوش).
بدون دیدگاه