عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا) التهابی است که معمولا در اثر عفونت بخش هایی از گوش، از جمله پرده گوش و بافتهای پشت آن ایجاد می شود اما نه در کانال گوش. این بیماری شایع ترین بیماری دوران کودکی است که برای آن آنتی بیوتیک تجویز می شود. دو نوع عفونت گوش میانی داریم:
عفونت های حاد گوش میانی یا اوتیت حاد: معمولا شروع سریع و مدت کوتاهی دارند. عمدتا با تجمع مایع در گوش میانی، علائم عفونت در گوش، برآمدگی پرده گوش معمولا با درد یا سوراخ شدن پرده گوش همراه است و تخلیه مواد چرکی ( که به آن اوتیت میانی چرکی نیز گفته می شود) رخ می دهد. همچنین ممکن است فرد تب داشته باشد.
عفونت مزمن گوش میانی یا اوتیت مزمن:
یک التهاب مداوم در گوش میانی، معمولا به مدت حداقل سه ماه است. عفونت حاد گوش معمولا فقط چند هفته طول می کشد بنابراین با عفونت مزمن از نظر زمانی تفاوت دارد. به دنبال عفونت گوش حاد، مایع (افیوژن) ممکن است تا سه ماه قبل از بهبودی در پشت پرده گوش باقی بماند.
ممکن است پس از مدت زمان طولانی با وجود مایع یا فشار منفی در پشت پرده گوش ایجاد شود. این نوع عفونت می تواند باعث آسیب مداوم به گوش میانی و پرده گوش شود و ممکن است ترشح مداوم از طریق سوراخ در پرده گوش وجود داشته باشد.
عفونت مزمن گوش میانی اغلب بدون درد و بدون تب شروع می شود. فشار گوش می تواند برای ماه ها ادامه داشته باشد. گاهی اوقات کاهش اندک شنوایی می تواند ناشی از عفونت های مزمن گوش میانی باشد.
در عفونت مزمن چه اتفاقی میفتد؟
پرده گوش (غشای تمپان) دارای سه لایه ظریف است که به نازک اما قوی بودن پرده گوش کمک می کند. عفونت مزمن گوش میانی باعث تغییراتی در پرده گوش می شود که منجر به ضعیف شدن آن شده و در اغلب موارد آن را سوراخ می کند.
وقتی پرده گوش قدرت خود را از دست می دهد، شروع به داخل رفتن به سمت فضای گوش میانی می کند. هنگامی که پرده گوش به داخل کشیده می شود یا فشار منفی در گوش میانی به آن اعمال می شود، می تواند به سایر ساختارهای گوش میانی برخورد کند.
پرده گوش غالبا در اطراف استخوان های گوش میانی یا دیواره داخلی گوش میانی دیده می شود. این امر باعث اختلال در انتقال صدا از طریق گوش میانی می شود و ممکن است کاهش شنوایی ایجاد نماید.
علت عفونت یا التهاب مزمن گوش میانی چیست؟
لوله استاش در حالت عادی از تجمع مایع جلوگیری می کند زیرا اجازه می دهد تا مایعات از طریق لوله خارج شوند. اوتیت مزمن با گذشت زمان ایجاد می شود و اغلب با ترشح مزمن مایعی شروع می شود که برطرف نمی شود.
این مایع اغلب با باکتری آلوده می شود و باکتری های موجود در اوتیت میانی مزمن معمولا با آنهایی که در اوتیت حاد وجود دارند، متفاوت است. بنابراین، هر چیزی که عملکرد لوله استاش را مختل کند می تواند منجر به اوتیت میانی مزمن شود.
در برخی از افراد مبتلا به بیماریهای دیگر که تخلیه چرک از گوش هم دارند، این خطر وجود دارد که اوتیت میانی (به ویژه باکتریایی) به استخوان ماستوئید حمله کرده و به مغز برسد. این افراد باید فورا توسط متخصص گوش و حلق و بینی ویزیت شوند. با استفاده از روش های خانگی، نباید درمان را به تأخیر بیندازید.
بدون دیدگاه