منییر چیست؟

منییر یک بیماری مزمن است که هر ساله تعداد قابل توجهی از بیماران را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد.

فرآیند پاتولوژی این بیماری شامل تغییر در غشای لابیرنتی همراه با تشکیل هیدروپس اندولنفاتیک است.

این بیماری با اپیزودهای متناوب سرگیجه از چند دقیقه تا چند ساعت همراه با نوسان شنوایی حسی عصبی، وزوز گوش و احساس کیپی گوش مشخص می‌شود.

درمان بیماری منییر

در حال حاضر درمانی قطعی برای بیماری منییر وجود ندارد.
بیش از 85٪ بیماران مبتلا به این بیماری یا با تغییر در شیوه زندگی و یا درمان پزشکی معمولاً بهبود می‌یابند.

مدیریت اولیه این بیماری می‌تواند شامل یک رژیم غذایی کم نمک باشد.
درمان‌های تهاجمی‌تر شامل تزریق برخی مواد دارویی مانند تزریق استروئیدها یا تزریق جنتامایسین می‌باشد

با استفاده از جراحی کیسه اندولنفاتیک می‌توان به بیماران مبتلا به این عارضه کمک کرد.

البته مطالعات اخیر نشان داده‌است که جنتامایسین عملکرد دهلیزی را در گوش تحت درمان کاهش می‌دهد

به‌منظور دستیابی به کنترل سرگیجه معمولاً برداشتن کامل این عملکرد دهلیزی مورد نیاز نیست.

تشخیص بیماری منییر

تشخیص بیماری منییر بر اساس علائم بالینی بیمار است.
می‌توان با ارزیابی‌هایی مانند شنوایی سنجی، آزمایش VEMP، آزمایش کالریک و الکتروکوکلئوگرافی (ECOCHG) به تشخیص این بیماری کمک کرد.
MRI برای بررسی دقیق‌تر حلزون گوش، دهلیز و کانال‌های نیم دایره نیز گزینه مناسبی است.

امروزه کابرد MRI وارد فرآیند تشخیصی کلینیکی شده‌است.

معمولاً رویکرد درمانی برای درمان بیماری منییر رویکردی محافظه کارانه است.
ابتدا سعی می‌شود تا راه‌هایی که کمتر تهاجمی هستند پیش گرفته شود و سپس سراغ راه‌های تهاجمی‌تر رفت.

پس از مراجعه بیمار به پزشک متخصص گوش حلق و بینی، علائم بیماری توسط پزشک بررسی می‌شود.

درصورت نیاز پزشک متخصص گوش حلق و بینی برای انجام ارزیابی‌های تکمیلی بیمار را به شنوایی‌شناس ارجاع می‌دهد.

پس از بررسی نتایج ارزیابی‌ها روند درمانی برای بیمار در نظر گرفته می‌شود.