بیماری منییر یک اختلال در گوش داخلی محسوب می شود که به عنوان هیدروپس آندولنفاتیک ایدیوپاتیک (ناشناخته) نیز از آن یاد می شود.

هیدروپس آندولنفاتیک به وضعیتی گفته می شود که در آن فشار موجود در سیستم آندولنف گوش داخلی افزایش می یابد و این افزایش فشار در آندولنف موجب بروز یک سری از علائم مانند سرگیجه، کم شنوایی، وزوز و احساس پری و کیپی گوش می شود.

آناتومی

گوش انسان از سه بخش گوش خارجی، میانی و داخلی تشکیل شده است که گوش داخلی شامل بخش حلزونی، دهلیزی و اعصاب مربوط به آن تشکیل شده است. این بخش گوش کاملا درون استخوان جمجمه محصور شده اند.

هر دو بخش حلزونی و دهلیزی از دو بخش تشکیل شده اند که یکی از این بخش ها هزارتوی استخوانی گفته می شود و بخش دیگر هزارتوی غشایی است.

درون این دو محفظه در گوش داخلی دو مایع با نام های آندولنف و پری لنف وجود دارد که ترکیبات هر کدام از این مایع متفاوت از دیگری است و همچنین وظایف متفاوتی را نیز به عهده دارند در ایجاد اختلال منییر، مایعی که تاثیر به سزایی دارد آندولنف است این مایع در واقع درون همان هزارتوی غشایی که پیش تر گفته شد قرار گرفته است و به صورت جدا از پری لنف است.

بخش حلزونی و دهلیزی گوش داخلی باهم مرتبط هستند وظیفه ی بخش حلزونی تبدیل ارتعاشات مکانیکی به الکتریکی و انتقال آنها به مغز از طریق اعصاب مربوطه است و وظیفه ی بخش دهلیزی حفظ تعادل ماست.

تولید و بازجذب این مایعات با دقت زیادی انجام می شود در صورتی که مایع آندولنف به هر دلیلی بیش از حد تولید شود یا اینکه جذب آن با اختلال مواجه شود میزان این مایع درون غشای حلزون و بخش دهلیزی افزایش می یابد و موجب ایجاد یک سری از اختلالات می شود.

اتیولوژی (علت شناسی)

همان طور که قبلا گفته شد علت ایجاد منییر یا همان هیدروپس آندولنفاتیک ناشناخته است ولی یک سری از عواملی که می توانند در ایجاد آن موثر باشند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • آلرژی
  • افزایش فشار داخل جمجمه ای
  • نقس ایمنی
  • نقص ویتامین
  • نقص پروتئین
  • علل سایکومتریک مانند استرس و اضطراب
  • تغییرات هورمونی
  • تغییرات یونی
  • تروما
  • عفونت های مختلف

اغلب،بیماری منییر توسط بیش از یک عامل ایجاد می شود.

علائم و نشانه های منییر

 این علائم ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد و یا حتی ممکن است به صورت روزانه اتفاق بیافتد و زندگی بیمار را با مشکلات جدی مواجه کند.از علائم و نشانه های این اختلال می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • سرگیجه: سرگیجه ی ناشی از این اختلال به صورت چرخشی است یعنی توصیف بیمار از آن این است که محیط به دور بیمار در حال چرخش است یا اینکه بیمار در حال چرخش به دور محیط است و همین طور سرگیجه ی ناشی از منییر به صورت حمله ای است و معمولا ممکن است بین ۲۰ دقیقه تا ۱۲ ساعت ادامه داشته باشد.
  • وزوز گوش: به صورت یک صدای سوت مانند در گوش و بدون منشا خارجی که در طول حمله های منییر شدت می یابد.
  • کاهش شنوایی: کاهش شنوایی ناشی از منییر می تواند از هر الگویی پیروی کند اما کاهش شنوایی در فرکانس های بم شایع تر است.
  • احساس پری و کیپی گوش
  • حالت تهوع و استفراغ
  • عرق کردن
  • عدم تعادل
  • سردرد

علائم ناشی از این بیماری اغلب به صورت یک طرفه رخ می دهد ولی در نهایت ممکن است هر دو گوش بیمار را درگیر کند.

نکته ی مهم در مورد این اختلال پیشرونده بودن آن است یعنی علائم گفته شده کم کم ظاهر می شوند و بیمار را اذیت می کنند به طور مثال کم شنوایی ناشی از این اختلال ممکن است در ابتدا به صورت نوسانی باشد و پس از مدتی به صورت یک کم شنوایی دائمی ظاهر شود.

با گذشت زمان و پیشروی بیماری حالت تهوع و استفراغ ناشی از سرگیجه کاهش می یابد ولی وزوز گوش و کم شنوایی ناشی از منییر تشدید می شود.

شیوع

این بیماری به طور معمول در سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی بروز پیدا می کند.

میزان شیوع آن در خانم ها بیشتر است.

 در ۲۰٪ موارد ابتلا به منییر سابقه ی خانوادگی دیده می شود.

تشخیص

از روش های تشخیص منییر می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • تاریخچه گیری دقیق و کامل
  • نوار گوش (ادیومتری)
  • تست فشار گوش داخلی (EChochG)
  • مجموعه تست های تعادل و سرگیجه (VNG)
  •  MRI

از جمله متخصصانی که می توانید برای تشخیص و درمان این بیماری به آنها مراجعه کنید شامل:

  • ادیولوژیست (شنوایی شناس)
  • متخصص گوش و حلق و بینی

درمان

درمان این بیماری به علائم، سن و سلامت عمومی بیمار بستگی دارد.

در اصل برای این اختلال تا کنون درمان قطعی ارائه نشده است و تنها کاری که می توانیم انجام دهیم تحت کنترل گرفتن این اختلال است.

طبق آمار کاشت حلزون در این بیماران بسیار مفید واقع شده است و همچنین این بیماران می توانند برای کاهش تاثیر سوء کم شنوایی ناشی ز منییر بر روی زندگیشان ا سمعک نیز استفاده کنند.

در این بیماران مهم ترین وتاثیرگذارترین راه کنترل بیماری رعایت رژیم غذایی است برای مثال به این بیماران توصیه می شود که از مصرف زیاد نمک و کافئین خودداری کنند از دیگر توصیه هایی که به این بیماران می شود مصرف زیاد آب است همچنین از آنها خواسته می شود که از مصرف الکل و کشیدن سیگار خودداری کنند و همچنین به آنها تاکید می شود که در هنگام حملات منییر و کمی پس از آن از رانندگی کردن خودداری کنند.

رفتار درمانی یعنی کاهش میزان استرس و اضطراب بیمار هم می تواند در کاهش شدت علائم ناشی از منییر بسیار تاثیرگذار واقع شود.

توانبخشی دهلیزی هم می تواند در آموزش بیماران برای مقابله با سرگیجه و عدم تعادل ناشی از منییر بسیار مفید و تاثیرگذار واقع شود.

در گام اول دارودرمانی، داروهای کنترل کننده سرگیجه و فشار گوش برای بیماران تجویز می شود.

در صورتی که داروهای تجویز شده برای بیمار نتواند خیلی موثر واقع شود توصیه ی اکثر متخصصان تزریق مستقیم یک سری از آنتی بیوتیک ها به گوش بیمار است.

یکی دیگر از روش های درمانی توصیه شده و جدید برای کنترل بیماری منییر درمان پالس فشاری است که در این روش درمانی یک دستگاه در قسمت خارجی گوش قرار داده می شود و پالس های متناوب فشار هوا را به گوش میانی بیمار وارد می کندو به نظر می رسد که این پالس های فشاری روی مایع آندولنف تاثیر می گذارد و باعث جلوگیری از سرگیجه ی بیمار می شود.

اگر حملات سرگیجه ناشی از بیماری منییر شدید و تحمل آن سخت باشد و سایر درمان ها کمکی نکنند، جراحی ممکن است یک گزینه ی مناسب باشد.از جمله جراحی هایی که به بهبود حال بیماران مبتلا به منییر کمک می کند شامل:

  • جراحی کیسه آندولنفاتیک: این کیسه به کنترل سطح مایع گوش داخلی کمک می کند این روش فشار اطراف کیسه ی آندولنفاتیک را کاهش می دهد که می تواند سطح مایع آندولنف را بهبود ببخشد.گاهی اوقات هم جراح یک لوله ای را جهت تخلیه ی مایع اضافی در داخل گوش قرار می دهد.
  • لابیرنتکتومی: در این روش بخش هایی از گوش داخلی که موجب سرگیجه می شود توسط جراح حذف می شود از عوارض این مدل از جراحی می توان به از دست دادن شنوایی گوشی که مورد جراحی قرار گرفته است اشاره کرد این  مدل از جراحی زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که شنوایی همان گوش فرد بسیار ضعیف شده باشد یا حتی از قبل از بین رفته باشد.
  • بریدن عصب دهلیزی: در این روش عصب دهلیزی موجود در گوشی که علائم منییر را دارد بریده می شود و با این روش شنوایی بیمار با مشکلی مواجه نمی شود.

ـ باید از بیماران خواسته شود در صورتی که علائم جدیدی پیدا کردنند حتما به متخصص خود مراجعه کنند و همچنین چکاپ دوره ای این بیماران هم جزو مواردی است که از آنها خواسته می شود.

زندگی با افراد مبتلا به منییر

زندگی با افراد دارای ین اختلال ممکن است بسیار سخت و پر چالش باشد زیرا وضعیت حملات ناشی از منییر بسیار غیرقابل پیش بینی است .علائم ناشی از این اختلال ممکن است به طور ناگهانی و بدون هیچ هشداری رخ دهد.برای مدیریت بیماری و مقابله با حملات ناگهانی، مشورت با ادیولوژیست و متخصص گوش و حلق و بینی می تواند بسیار مفید واقع شود یعنی همراهان این بیماران و حتی خود این بیماران باید از قبل بدانند که در صورت بروز این علائم از چه راهکارها و داروهایی استفاده کنند تا حالشان بهبود پیدا کند.

 

سوالات متداول درباره بیماری منییر

علت اصلی این بیماری در حال حاضر مشخص نیست ولی علائم بیماری منییر ممکن است به دلیل زیاد بودن مایع آندولنفعلت اصلی این بیماری در حال حاضر مشخص نیست ولی علائم بیماری منییر ممکن است به دلیل زیاد بودن مایع آندولنف در گوش داخلی باشد. در گوش داخلی باشد.علت اصلی این بیماری در حال حاضر مشخص نیست ولی علائم بیماری منییر ممکن است به دلیل زیاد بودن مایع آندولنف در گوش داخلی باشد.

به این اختلال هیدروپس آندولنف هم گفته می شود ولی اصطلاح رایج آن در زبان فارسی فشار گوش است.

برخی از علائم شایع این بیماری شامل:

  • سرگیجه های چرخشی
  • وزوز گوش
  • کم شنوایی
  • احساس کیپی گوش

بسیاری از افراد مبتلا به منییر اگر به طور منظم ورزش های هوازی شدید مانند دوچرخه سواری و قایقرانی و… انجام دهند احساس بهتری را تجربه می کنند ولی توصیه ی ما این است که زیاد خودتان را خسته نکنید و در صورتی که انجام ورزش های شدید شما را اذیت می کند بهتر است از ورزش های آرام تر و سبک تری مانند یوگا یا پیاده روی لذت ببرید.

توصیه ی بسیاری از متخصصان این است که سعی کنید بیشتر به پشت بخوابید.

مکمل های ویتامین D ممکن است علائم بیماری منییر را بهبود ببخشد.

تا به الان هیچ ارتباطی بین ویتامین B12 و کاهش علائم منییر کشف نشده است.

به صورت مختصر شامل:

  • داروهایی برای درمان علائم و جلوگیری از حملات
  • رعایت رژیم غذایی
  • استفاده از سمعک یا کاشت حلزون
  • توانبخشی دهلیزی و تمرین های تعادلی
  • جراحی

در مراحل اولیه ی منییر کم شنوایی به صورت نوسانی است و میزان آن خفیف است ولی در مراحل بعدی، کم شنوایی ممکن است تشدید و دائمی شود.

گرچه این بیماری مسری یا کشنده نیست ولی چون یک مشکل مزمن تلقی می شود باید مورد پیگیری جدی قرار بگیرد.

 

این بیماری ممکن است در هر سنی رخ دهد ولی به طور معمول بین ۴۰ تا ۶۰ سالگی احتمال ابتلا به آن بیشتر است. طبق تحقیقاتی که تا الان صورت گرفته است این بیماری، یک بیماری مزمن و مدام العمر است ولی بیمران می توانند با تحت نظر پزشک بودن و دریافت یک سری از درمان ها این بیماری را کنترل کنند.

بله، شما می توانید خوب زندگی کنید و با بیماری منییر کنار بیایید ولی باید به این نکته توجه داشته باشید که همواره باید زیر نظر یک پزشک متخصص گوش و حلق و بینی باشید و علائم ناشی از این بیماری را تحت کنترل درآورید.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *