وزوز ریتمیک

وزوزهای ریتمیک

انواعی از وزوز وجود دارند که بصورت صدای ریتمیک درک می‌شوند امّا ریتم آن‌ها همزمان با ضربان قلب نخواهد بود.
 این نوع از وزوز بیشتر بعلت انقباض ریتمیک عضلات گوش میانی اتفاق می‌افتند.
دوعضله‌ی کوچک به اسم‌های تنسور تمپانی و عضله‌ی رکابی در گوش میانی وجود دارد.
بعضی اوقات این عضلات می‌توانند به صورت ریتمیک انقباض داشته باشند.
بعضی مواقع ممکن است این نوع وزوز ریتمیک به علت انقباض بعضی از عضلات در کام نرم (میوکلونوس کامی) باشد.
افرادی که از این نوع وزوز ریتمیک رنج می‌برند باید پزشکشان را در جریان قرار دهند.
 پزشک در صورت امکان، این مشکل را تشخیص می‌دهد. البته در بسیاری از موارد علت این میوکلونوس ناشناخته است.

بسیاری از افراد مبتلا به این نوع وزوز ریتمیک، وقتی متوجه می‌شوند که هیچ علت خطرناک و جدی برای آن وجود ندارد راحت‌تر آن را تحمل می‌کنند. اما اگر اینطور نبود می‌توان جراحی‌های مختلفی را انجام داد از جمله برش عضلات گوش میانی یا تزریق سم بوتولینوم به کام نرم که البته این جراحی‌ها عوارض خاص مربوط به خود را دارند.

وزوز ناشی از شیپور استاش

نوع دیگری از وزوز مربوط به سندروم شلی شیپور استاش است. در این افراد کیفیت صدای وزوز با تنفس تغییر می‌کند.
این افراد ممکن است احساس کنند که گوششان کیپ شده‌است یا صدا در سرشان می‌پیچد.
این شرایط به علت باز بودن غیر طبیعی شیپور استاش رخ می‌دهد.

شیپور استاش از پشت بینی به داخل گوش میانی راه دارد این شیپور در حالت عادی بسته است.
شیپور استاش فقط طی زمان‌های کوتاهی در هنگام خمیازه کشیدن و یا انجام عمل بلع باز می‌شود.
اگر این شیپور به طور غیر طبیعی باز باشد تغییرات فشاری که به علت تنفس ایجاد می‌شود توسط این مجرا به داخل گوش منتقل می‌شود.
افراد بسیاری عنوان می‌کنند که بعد از کاهش وزن شدیدی که داشته‌اند این مشکل برایشان پیش آمده‌است.
این موارد باید با پزشک گوش و حلق و بینی در میان گذاشته شود چرا که درمان متفاوتی برای این افراد وجود دارد.
از جمله:

1. تزریق ماده‌ای اطراف این شیپور استاش
2. سوزاندن قسمت‌هایی از شیپور که باز است تا میزان باز بودن دهانه‌ی آن کاهش یابد.

در نهایت علاوه بر این موارد برای بهبود وزوز در این افراد هم می‌توان از روش‌های صوت درمانی و ریلکسیشن و TRT استفاده کرد.