پیرگوشی چیست؟ کم شنوایی مرتبط با افزایش سن (یا پیرگوشی) به کاهش تدریجی شنوایی در هر دو گوش گفته می شود. این یک مشکل رایج مرتبط با پیری است. از هر 3 بزرگسال بالای 65 سال، 1 نفر کم شنوایی دارد. به دلیل تغییر تدریجی در شنوایی، برخی از افراد در ابتدا از تغییر آگاه نیستند. اغلب، بر توانایی شنیدن صداهای با فرکانس بالا مانند زنگ تلفن یا بیپ مایکروویو تأثیر می گذارد. توانایی شنیدن صداهای با فرکانس کم معمولا تحت تأثیر قرار نمی گیرد. اگرچه تظاهرات و سیر بالینی آن می‌تواند متغیر باشد.
Presbycusis یا پیرگوشی، یکی از علل شایع کم شنوایی در بزرگسالان در سراسر جهان است. پیرگوشی یک اختلال پیچیده و چند عاملی است که با کاهش متقارن پیشرونده شنوایی در طی سالیان متمادی مشخص می شود. پیرگوشی تأثیر فوق العاده ای بر کیفیت زندگی میلیون ها فرد مسن دارد و با افزایش سن جمعیت به طور فزاینده ای شیوع می یابد.
پیرگوشی چیست؟
سه نوع اصلی پیرگوشی وجود دارد که عبارتند از:
“حسی” که با از دست دادن سلول های مویی و نقص شنوایی با فرکانس بالا مشخص می شود.
“متابولیک” که با از دست دادن استریا واسکولاریس (بخش خون رسان حلزون گوش) و نقص شنوایی در فرکانس های پایین مشخص می شود.
“عصبی” که با از دست دادن سلول های گانگلیونی و الگوی متغیر کاهش شنوایی مشخص می شود.
مشخصه پیرگوشی، از دست دادن پیشرونده و متقارن شنوایی در فرکانس بالا در طی سالیان متمادی است. از دست دادن شنوایی همچنین می تواند همراه با وزوز گوش، سرگیجه و عدم تعادل باشد که منجر به زمین خوردن می شود. پیرگوشی می تواند کیفیت زندگی را به شدت تحت تاثیر قرار دهد و باعث کاهش عزت نفس، انزوا و افسردگی شود. پیرگوشی همچنین ممکن است با زوال عقل همراه باشد و احتمال بروز مشکلات شناختی در این افراد بیشتر است.
بدون دیدگاه