افت شنوایی موقت

افت شنوایی موقت تقریبا همه را در مقطعی تحت تأثیر قرار می دهد.

علل افت شنوایی موقت عبارتند از:

1. صدای بلند یا ضربه (آسیب به گوش داخلی)
2. عفونت گوش (جمع شدن مایع در گوش میانی).
3. داروها
4. انسداد (شئی یا مایع محبوس شده در گوش)
5. بیماری هایی مانند مننژیت
6. آلرژی (باعث التهاب و تورم در گوش می شود)

برای تشخیص افت شنوایی موقت، شنوایی شناس باید ابتدا احتمال دائمی بودن آن را از بین ببرد. تعدادی آزمایش که ممکن است گرفته شود عبارتند از:

1. تست گفتار زمزمه ای
2. شنوایی سنجی تون خالص
3. تست های دیاپازونی
4. تست های دریافت گفتار و تشخیص کلمه
5. تست گسیل های صوتی گوش (OAE).
6. تست پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR).
7. آزمایش های هدایت استخوان

تشخیص افت شنوایی موقت

همچنین، پزشک گوش های شما را از نظر وجود جسم خارجی معاینه می کند. در صورتی که درگیر تصادف شده اید، ممکن است آزمایش های تصویربرداری ضروری باشد. همه اینها به دلایل احتمالی افت شنوایی موقت شما اشاره می کند.

پزشک شما شدت بیماری شما را توضیح می دهد و گزینه های درمانی را پیشنهاد می کند. درمان به اندازه علل افت شنوایی متنوع است. به عنوان مثال، اگر عفونت گوش باعث افت شنوایی شما شده است، آنتی بیوتیک ها و شاید میرنگوتومی (لوله تخلیه) افت شنوایی را تسکین می دهد. اگر آسیب دیدید و پرده گوش پاره دارید، ترمیم پرده گوش با جراحی شنوایی شما را تا حدی بازیابی می کند.

با این حال، اگر افت شنوایی موقت ناشی از محیط شما باشد (به عنوان مثال، صداهای بلند در یک کارخانه)، باید اقدامات احتیاطی را برای محافظت از گوش خود انجام دهید. اکثر افت شنوایی های موقت پس از چند هفته درمان و/یا اقدامات احتیاطی برطرف می شود. اما اگر قرار گیری در معرص عامل ایجاد افت شنوایی موقت مانند نویز محیط کار تداوم داشته باشد، ممکن است افت شنوایی دائمی گردد.