بیماری خودایمنی گوش داخلی (AIED) یک وضعیت التهابی ناشی از یک پاسخ کنترل نشده سیستم ایمنی است که به گوش داخلی حمله می کند و باعث کاهش شنوایی حسی عصبی پیشرونده می شود که معمولا از یک گوش شروع می شود و سپس گوش دیگر را تحت تأثیر قرار می دهد.
بدن فکر می‌کند بخشی از گوش داخلی نباید آنجا باشد و آنتی‌بادی‌ها و پاسخ ایمنی ایجاد می‌کند که آنتی‌ژن-آنتی‌بادی نیز نامیده می‌شود، ذراتی که به گوش داخلی حمله می‌کنند. این امر باعث التهاب عروق خونی، آسیب بافت گوش داخلی و کاهش شنوایی می شود.
افت شنوایی ناشی از خودایمنی
آنتی ژن ها مولکول هایی هستند که باعث پاسخ ایمنی می شوند و آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که از بدن در برابر این آنتی ژن ها محافظت می کنند.
این افت شنوایی نادر است و تنها زمانی تشخیص داده می شود که همه علل دیگر رد شده باشند.
بنظر میرسد که افت شنوایی ناشی از خودایمنی مسئول کمتر از یک درصد موارد افت شنوایی ناگهانی است، با توجه به اینکه بسیاری از موارد خودایمنی ممکن است به دلیل فقدان آزمایشات خاص تشخیص داده نشوند.
زمانی که گوش داخلی تنها عضوی باشد که آسیب دیده باشد، افت شنوایی ناشی از خودایمنی “اولیه” در نظر گرفته می شود. با این حال، در 15 تا 30 درصد موارد، افت زمانی «ثانویه» است که به عنوان بخشی از یک اختلال خود ایمنی بزرگ‌تر که کل بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد، مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس، اسکلرودرمی، کولیت اولسراتیو یا سندرم شوگرن رخ می‌دهد.
تشخیص افت ناشی از خودایمنی چالش برانگیز است زیرا هیچ معیار خونی یا تصویربرداری مشخصی برای اندازه گیری وجود ندارد.
زمان‌بندی پیشرفت کم شنوایی طی هفته‌ها تا ماه‌ها یک سرنخ تشخیصی مهم است.
اگر پزشک شما مشکوک باشد که شما ممکن است این افت را داشته باشید، احتمالا به درمان دارویی (داروهای استروئیدی و سرکوبگر سیستم ایمنی) در صورت شروع زودهنگام پاسخ خوبی بدهید.
بدون دیدگاه