بیماری منییر و تیروئید

بیماری منییر (MD) یک بیماری ایدیوپاتیک گوش داخلی است که علائمی مانند کم شنوایی، سرگیجه و وزوز را همراه دارد.
طی مطالعات انجام شده در ایالات متحده و اروپا، شیوع این بیماری از 15 تا 218 مورد جدید در هر 100000 نفر متفاوت بوده است.
این بیماری معمولاً در سنین بزرگسالی رخ می‌دهد و شیوع کمی در اطفال دارد.

بیماری منییر و تیروئید

علی‌رغم ضایعه شناخته شده هیستوپاتولوژیک بیماری منییر دلیل پاتوژنز آن هنوز نامشخص است.

تغییرات عروقی، استعدادهای ژنتیکی، اختلالات هورمونی و عوامل تغذیه‌ای و روانشناختی ممکن است در پیدایش هیدروپس نقش داشته باشد.
نویسندگان مختلفی بیان کرده‌اند که پایه و اساسی برای ایمونولوژیک بودن بیماری منییر وجود دارد.

هر چند که هنوز درگیری سیستم ایمنی در این بیماری مشخص نشده است.

در ارتباط با بیماری منییر پاسخ مثبت به درمان استروئیدی گزارش شده است.

علاوه‌بر این، بیماران مبتلا به منییر برخی از ویژگی‌های بیماری‌های ایمنی را از جمله استعداد ارثی، سابقه خانوادگی مثبت بیماری و ارتباط فرضی با برخی از مکان‌های آنتی ژن لکوسیت انسانی (Cw7 ، A1 ، B8) نشان می‌دهند.

امروزه گمان می‌شود که مکانیسم‌های مختلف در ریشه بیماری منییر (MD) دخیل هستند و موجب ایجاد این بیماری می‌شوند.

برخی از مطالعات نشان می‌دهد که ممکن است یک عامل خود ایمنی نیز دخیل باشد.
ارتباط بین خود ایمنی تیروئید و سایر اختلالات خود ایمنی به خوبی شناخته شده‌است.

هر چند برخی مطالعات با توجه به اشاره به این فرضیه که دلایل ایجاد کننده بیماری تیروئید و منییر نزدیک بهم می‌باشد و این امر می‌تواند باعث قوت گرفتن این نظریه باشد که احتمالاً این دو بیماری با هم در ارتباط هستند امّا نتایج مطالعات انجام شده تا کنون وجود ارتباط مستقیمی بین بیماری تیروئید و منییر را مطرح نکرده‌اند.

بنظر می رسد که نیاز به انجام مطالعات بیشتر در این زمینه وجود دارد.