عفونت گوش میانی
اوتیت میانی، التهاب یا عفونتی است که در گوش میانی قرار دارد.این بیماری می تواند در نتیجه ی سرماخوردگی، گلودرد یا عفونت تنفسی ایجاد شود.
نکته ی قابل توجه در این بیماری، این است که حدود ۹۰٪ کودکان به این بیماری مبتلا می شوند.
اوتیت مدیا انواع مختلفی دارد:
اوتیت مدیای (عفونت گوش میانی) حاد: این مدل از عفونت گوش میانی به طور ناگهانی ایجاد می شود و باعث تورم و قرمزی (به خصوص در پرده ی گوش) می شود. در این مدل از اوتیت مدیا مایع و مخاط داخل گوش میانی تجمع پیدا می کند و باعث ایجاد تب و درد گوش می شود.
برای تشخیص این مدل از اوتیت مدیا به موارد زیر باید دقت کرد:
- قرمزی و تورم پرده ی گوش
- تجمع مایع در پشت پرده ی گوش که در اتوسکوپی دیده می شود.
اوتیت مدیا (عفونت گوش میانی) همراه با افیوژن (ترشح): بعد از این که عفونت گوش میانی همچنان مایع و مخاط تجمع یافته وجود دارد و در این زمان ممکن است کودک احساس پری و کیپی گوش را تجربه کند. در این زمان ممکن است شنوایی کودک تحت تاثیر قرار گیرد یا اینکه اصلا علائمی نداشته باشد.
برای تشخیص این مدل از اوتیت مدیا به موارد زیر باید دقت کرد:
- قرمزی و تورم پرده ی گوش
- تجمع مایع در پشت پرده ی گوش که در اتوسکوپی دیده می شود.
- احتمال پارگی پرده ی گوش
- تخلیه ی مایع چرکی از گوش
اوتیت مدیای (عفونت گوش میانی) مزمن همراه با افیوژن (ترشح): مایع برای یک مدت طولانی در گوش میانی باقی می ماند و با وجود اینکه دیگر عفونتی وجود ندارد بارها و بارها این مدل از اوتیت عود می کند و در صورت ابتلا به عفونت جدید ممکن است در درمان اختلال ایجاد کند و می تواند بر شنوایی کودک تاثیر جدی بگذارد.
برای تشخیص این مدل از اوتیت مدیا به موارد زیر باید دقت کرد:
- تجمع مایع در پشت پرده ی گوش که در اتوسکوپی دیده می شود:
- برآمدگی یا فرورفتگی پرده ی گوش در اثر ابتلا به عفونت جدید
علائم کلی این بیماری:
- تب (به ویژه در نوزادان و کودکان)
- ترشح مایع (هم می تواند چرکی باشد و هم می تواند حالت سروزی و بدون عفونت داشته باشد.)
- مشکلات تعادلی ( در صورتی که عفونت خیلی پیش برود.)
- درد گوش
- وزوز گوش
- احتمال پارگی پرده ی گوش
- بیقراری و عدم آرامش کودک
عواملی که می تواند روی احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد:
- اوج سن ابتلا ۶ ماهگی تا ۲۴ ماهگی است.
- این بیماری در پسران شایع تر است.
اتیولوژی (علت شناسی)
- سابقه ی جراحی و ضربه به گوش
- ناهنجاری های ساختاری مادرزادی (شکاف کام)
- سابقه ی ابتلا به اوتیت مدیا
- سابقه ی خانوادگی
- در معرض دود سیگار و قلیان بودن
- آلرژی
- عفونت سینوس ها
- عفونت های مربوط به گلو
تشخیص عفونت گوش
از روش هایی که می توان با استفاده از آن عفونت گوش میانی را تشخیص داد:
- تاریخچه گیری دقیق
- ادیومتری در طول زمانی که بیمار مبتلا به عفونت گوش میانی است.
- تمپانومتری (در طول این تست واکنش پرده ی گوش به تغییر فشار هوا در داخل گوش اندازه گیری می شود)
- نمونه مایع گوش: اگر عفونت گوش میانی فرد خیلی پیشرفته باشد، پزشک ممکن است نمونه ای از مایع داخل گوش بگیرد و آن را آزمایش کند تا مشخص شود که نوع باکتری و عامل بیماری زا مشخص شود.
- تصویر برداری مانند CT اسکن: این کار برای این است که پزشک متوجه شود که آیا عفونت به سلول های هوایی ماستویید بیمار نفوذ کرده است یا نه.
- آزمایش خون: این مدل از آزمایش برای این است که عملکرد سیستم ایمنی ارزیابی شود.
درمان عفونت گوش
انتخاب شیوه ی درمانی اوتیت مدیا بستگی به مدل آن دارد ولی به طور کلی شامل موارد زیر است:
- تجویز مسکن و تب بر در صورت نیاز
- داروهای ضدآلرژی در صورتی که فرد دچار آلرژی باشد.
- تجویز آنتی بیوتیک
- در صورتی که تجمع مایع در پشت پرده ی گوش زیاد باشد و احتمال پارگی پرده ی گوش وجود داشته باشد از یک وسیله ی کوچک به نام VT (لوله ی تهویه) استفاده می شود به طوریکه جراح گوش و حلق و بینی این لوله را در پرده ی گوش جاگذاری می کند تا عفونت گوش میانی تخلیه شود.
عفونت گوش خارجی
عفونت گوش خارجی در واقعیک التهابی است که در مجرای گوش ایجاد می شود و باعث ادم یا همان تورم بافت های مجرای گوش،درد شدید و گاهی هم باعث ترشح مایعی از گوش می شود.
عفونت گوش خارجی نیز مانند عفونت گوش میانی دارای انواع مختلفی است که شامل:
- اوتیت خارجی آلرژیک: این مدل از اوتیت خارجی در اثر آلرژی به یک سری از مواد برای مثال آلرژی به مواد مورد استفاده در قالبگیری گوش ایجاد می شود و از علائم شایع آن می توان به ترشح غیرچرکی اشاره کرد که این شرایط محیط را برای ایجاد عفونت های باکتریال فراهم می کند.
- برای تشخیص این مدل از اوتیت گوش خارجی باید به موارد زیر دقت کرد:
- التهاب و ادم در مجرای گوش
- وجود ترشحات غیر چرکی از گوش
- وجود خارش خفیف در مجرای گوش
- اوتیت خارجی بدخیم: این مورد از عفونت گوش خارجی بسیار نادر است و معمولا در سالمندان و افراد دیابتیک ایجاد می شود. این عفونت معمولا پس از ایجاد یک زخم کوچک در مجرای گوش (به طور مثال هنگام استفاده از گوش پاک کن) و نفوذ باکتری ها به آن ایجاد می شود. این مدل از عفونت گوش خارجی از این نظر خطرناک است که می تواند به سرعت به استخوان ها و غضروف های اطراف گوش نفوذ کند و در نهایت ممکن است منجر به مننژیت شود.
- برای تشخیص این مدل از اوتیت گوش خارجی باید به موارد زیر اشاره کرد:
- در اکثر موارد ابتلا به دیابت
- ادم و تورم مجرای گوش
- وجود ترشحات چرکی در کانال گوش
- لاله ی گوش ورم کرده و قرمز
- اوتیت خارجی قارچی: این مدل از عفونت گوش، در اکثر مواقع مجرای گوش را درگیر می کند ولی در موارد بسیار نادر احتمال نفوذ آن به گوش میانی وجود دارد. شیوع این مدل از عفونت در مناطق گرم و شرجی بسیار بیشتر است . ایجاد این عفونت در اثر نفوذ انواع قارچ ها به مجرای گوش است که شایع ترین مدل آنها آسپرژیلوس و کاندیدا است.
- برای تشخیص این مدل از عفونت گوش خارجی باید به موارد زیر اشاره کرد:
- وجود درد شدید در گوش
- وجود ترشحات سفید رنگ و بدبو در مجرای گوش
- التهاب و قرمزی مجرای گوش
- احساس خارش شدید
- احساس سوزش در گوش
تشخیص عفونت گوش خارجی
- معاینه ی دقیق گوش
- تاریخچه گیری
- آزمایش ترشحات خارج شده از گوش برای تشخیص دقیق عامل بیماری زا و در نهایت تجویز داروهای مناسب برای درمان اوتیت خارجی
- تصویربرداری از جمله CT اسکن برای بررسی احتمال نفوذ عوامل بیماری زا به استخوان های اطراف و همچنین سلول های هوایی ماستویید
درمان عفونت گوش
انتخاب روش های درمانی بستگی به این دارد که ما بدانیم شما به چه نوعی از اوتیت گوش خارجی مبتلا شده اید ولی به طور کلی روش های درمانی شامل موارد زیر است:
- استفاده از آنتی بیوتیک های خوراکی
- قطره های مناسب گوش
- ساکشن گوش برای خارج کردن ترشحات قارچی
- در صورتی که علاوه بر مجرای گوش، لاله ی گوش هم درگیر شده باشد استفاده از یک سری پمادها توصیه می شود.
بدون دیدگاه