سکته گوش به کاهش شنوایی گفته می شود که بدون هشدار و بدون هیچ دلیل مشخصی شروع می شود و طی 24 ساعت یا کمتر ایجاد می شود. کم شنوایی در اندام شنوایی گوش داخلی (حلزون گوش) یا در عصب شنوایی ایجاد می شود، نه در گوش میانی یا خارجی.
اکثر موارد کم شنوایی ناگهانی ویروسی هستند و اکثر بیماران با استروئیدها درمان می شوند. بیماران با درجات خفیف کم شنوایی معمولا بهبود می یابند.
علیرغم این واقعیت که کم شنوایی ناگهانی یک بیماری نسبتا شایع است که موضوع تحقیقات بالینی قابل توجهی بوده است، کم شنوایی ناگهانی همچنان برای پزشک و بیمار آزاردهنده است زیرا اغلب نمی توان علت آن را تعیین کرد، درمان همیشه مؤثر نیست و پیش آگهی معمولا نامشخص است.
علل سکته گوش
بسیاری از بیماران مبتلا به کم شنوایی ناگهانی( سکته گوش ) در ابتدا با تشخیص دیگری مانند عفونت گوش یا تجمع جرم گوش مواجه می شوند و بنابراین ماهیت واقعی مشکل آنها ممکن است تا مدتی شناخته نشود و درمان مناسب به تعویق بیفتد. با این حال، حتی با درمان سریع، بیماران ممکن است بهبود نیافته و کاهش شنوایی دائمی باشد.
در بسیاری از موارد علت کم شنوایی را نمی توان با قطعیت مشخص کرد.
علل احتمالی کاهش شنوایی ناگهانی ( علل سکته گوش ) عبارتند از:
- عفونت ویروسی
- سکته
- از دست دادن جریان خون (ایسکمی) به گوش داخلی
- یک پارگی غشایی در گوش داخلی
اعتقاد بر این است که ویروس ها شایع ترین علت کاهش شنوایی ناگهانی هستند.
کاهش شنوایی ناگهانی می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد، مانند بیماری منییر (اختلال در تعادل مایع در گوش داخلی)، بیماری گوش داخلی خود ایمنی (زمانی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت های گوش داخلی شما حمله می کند). یا تومور عصب شنوایی (نورومای آکوستیک). تومورها بسیار نادر هستند و با MRI می توان احتمال وجود آنها را رد کرد.
بدون دیدگاه