عفونت گوش در نوزادان بسیار شایع است. ممکن است والدین نگران عفونت های کشف و درمان نشده باشند و اینکه چه تاثیی بر شنوایی فرزندشان خواهد داشت. خبر خوب این است که عمده موارد عفونت گوش در کودکان، خودبخود بهبود خواهد یافت.
عفونت گوش زمانی رخ می دهد که التهاب وجود داشته باشد (معمولا ناشی از باکتری های به دام افتاده) در گوش میانی، قسمتی از گوش که به پشت بینی و گلو متصل می شود. شایع ترین نوع عفونت گوش، اوتیت میانی است که زمانی ایجاد می شود که مایع در پشت پرده گوش جمع شده و قسمت هایی از گوش میانی، عفونی و متورم می شود.
نوزادان در این گونه موارد ممکن است بسیار گریه کنند و گوش آسیب دیده را بکشند، به خصوص در شب هنگام دراز کشیدن. برخی از کودکان ممکن است از درد شدیدی در گوش خود رنج ببرند و بیقرار شوند.
گاهی ممکن است منجر پارگی پرده گوش شود. به این حالت پرفوراسیون می گویند. ممکن است ترشحات غلیظ و گاهی خونی از گوش فرزند شما خارج شود. این پاره شدن پرده به کاهش فشار ناشی از عفونت در گوش کمک می کند و درد را کاهش می دهد. پارگی پرده گوش معمولا به طور طبیعی بهبود می یابد.
گاهی اوقات عفونت گوش هیچ علامت خاصی ایجاد نمی کند.
عفونت های گوش که مدام برمی گردند ممکن است منجر به “گوش چسبنده” شود که یک ترشح غلیظ و چسب مانند در گوش میانی است. گوش چسبنده ممکن است با درجات مختلفی از افت شنوایی همراه باشد که می تواند منجر به مشکلات رفتاری، زبانی و آموزشی شود.
نشانه بارز عفونت گوش، درد در داخل و اطراف گوش است. کودکان خردسال قبل از آنکه به اندازه ای بزرگ شوند که بتوانند صحبت کنند دچار عفونت گوش می شوند. این بدان معناست که والدین اغلب حدس می زنند مشکل فرزندشان چیست. وقتی فرزند شما نمی تواند بگوید “گوش من درد می کند”، علائم زیر نشان می دهد که عفونت گوش می تواند علت آن باشد:
- کشیدن یا دستکاری گوش
- گریه و تحریک پذیری
- مشکل در خوابیدن
- تب، به ویژه در نوزادان کوچکتر
- ترشح مایع از گوش
- از دست دادن تعادل
- مشکل در شنوایی یا پاسخ به نشانه های شنوایی
علائمی که نیاز به توجه فوری دارند عبارتند از: تب بالا، درد شدید یا ترشحات خونی یا چرکی از گوش.
درمان عفونت گوش نوزادان
نوزادان زیر شش ماه تقریبا همیشه آنتی بیوتیک دریافت می کنند. در این سن، کودکان کاملا واکسینه نمی شوند. به همان اندازه، هیچ تحقیقی در مورد ایمنی حذف آنتی بیوتیک ها برای نوزادان زیر 6 ماه وجود ندارد و عوارض ناشی از عفونت گوش وقتی در نوزادان جوان رخ می دهد، شدیدتر است. باکتری های گیر کرده در پشت پرده گوش می توانند به سایر نقاط بدن گسترش یافته و باعث عفونت های جدی شوند.
پیشگیری از عفونت گوش نوزادان
چندین مرحله را می توانید برای کاهش خطر ابتلا به عفونت گوش در فرزند خود انجام دهید، از جمله:
- کودک خود را واکسینه کنید: کودکانی که از واکسن زده اند نسبت به همتایان واکسینه نشده خود کمتر دچار عفونت گوش می شوند.
- تغذیه با شیر مادر: شیر مادر حاوی آنتی بادی هایی است که ممکن است به کاهش خطر عفونت گوش و بسیاری از بیماری های دیگر کمک کند. چه شیر مادر می دهید و چه شیر خشک، مطمئن شوید که کودک در حین شیردهی می نشیند تا از ورود مایعات به گوش میانی جلوگیری شود.
- شستن مکرر دست ها: بهترین راه برای محافظت از فرزند در برابر سرماخوردگی و آنفولانزا، تمیز نگه داشتن دست ها است. هر بار دستان خود را با آب و صابون به مدت 20 ثانیه تمیز بشویید.
- از افراد بیمار دوری کنید: اجازه ندهید فرزندتان وقت خود را با کودکان یا بزرگسالان بیمار بگذراند.
- از سیگار و دود اجتناب کنید: مطالعات نشان می دهد کودکانی که در معرض دود سیگار قرار دارند تا سه برابر بیشتر از کسانی که در معرض این تماس قرار ندارند، دچار عفونت گوش می شوند.
صرفنظر از این که کودک شما دچار عفونت گوش شده است یا خیر، مهم است که اطمینان حاصل کنید که او می تواند خوب بشنود. “هیچ کودکی برای آزمایش شنوایی خیلی کوچک نیست.” تکنیک های مختلفی برای آزمایش شنوایی نوزادان و کودکان وجود دارد که می توانیم مشکلات شنوایی را حتی در نوزادی تازه متولد شده تشخیص دهیم. ” بنابراین می توانید برای اطمینان از وضعیت شنوایی فرزندتان، به شنوایی شناس مراجعه نمایید.
بدون دیدگاه