وزوز ناشی از کم‌شنوایی

بسیاری از افرادی که با شکایت وزوز گوش به کلینیک مراجعه می‌کنند، طی ارزیابی‌های ادیومتریک اولیه درجاتی از کم شنوایی را نشان می‌دهند.
این بیماران معمولاً از کم شنوایی خود شکایتی ندارند، به این علت که کم شنوایی آن‌ها شنیده و درک نمی‌شود.
وزوز همواره به‌عنوان یک صدای مزاحم و آزار دهنده‌ی خارجی شنیده می‌شود.

وزوز در این موارد مانند نشانه‌ای از کم شنوایی عمل می‌کند. این افراد معمولاً درجاتی از افت‌های حسی عصبی را نشان می‌دهند.
این افت‌های حسی عصبی می‌تواند علت‌های مختلفی داشته‌باشد شامل پیرگوشی، کم‌شنوایی‌های ناشی از نویز و سایر بیماری‌هایی
که با کم‌شنوایی‌های حسی عصبی همراه هستند.

در این افراد به علت کاهش ورودی‌های شنوایی فعالیت‌های نورون‌های عصبی مربوط به حس شنوایی زیاد شده و این فعالیت‌های بیش از حد به صورت وزوز درک می‌شود.
در این مورد نظریه‌ها و فرضیه‌های متفاوتی مطرح می‌شود. ساده‌ترین فرضیه‌ بر اساس کاهش ورودی‌های شنوایی است.
از نظریه‌های دیگر افزایش همزمانی کارکرد این مسیرها است.

در بسیاری از این افراد منشأ وزوز آن‌ها حلزونی است. در این حالت اگر بتوانیم ورودی‌های شنوایی را به حالت اول یا نزدیک به آن بازگردانیم می‌توانیم از درک وزوز توسط بیمار جلوگیری کنیم.
جبران ورودی‌های شنوایی می‌تواند از طریق تقویت کننده‌های مختلف سمعک در مدل‌های متفاوت با قابلیت‌های مختلف انجام شود.
همچنین در این افراد که منشأ وزوز حلزونی دارند می‌توانیم ارزیابی‌های مربوط به وزوز را انجام دهیم.

معمولاً این افراد وزوز در فرکانس‌های زیر را تجربه می‌کنند که البته بستگی به نوع الگوی ادیوگرامی آن‌ها دارد.
پوشش‌پذیری در این افراد مشاهده می‌شود.
در صورت ضرورت می‌توان از پوشش دهنده‌های وزوز و یا ترکیبی از سمعک و این پوشش دهنده‌های وزوز استفاده کرد.
همچنین با توجه به شرایط مریض می‌توانیم از او بخواهیم که روش‌های TRT و خوگیری و عادت‌پذیری به وزوز را گام‌به‌گام طی کند.